Vijfde deel USA

Zondag 15 augustus
40 graden (puf puf)

Toen we wakker werden stonden er 3 herten naast onze tent lekker gras te eten. Even later zijn we verder gereden naar de plaats Page bij Lake Powell. Dit was zo’n 200 mile rijden, dus dat viel mee. We kwamen hier dan ook al bijtijds aan. Het was even zoeken naar de receptie, want hier kon je je ook melden als je met een klein bootje (lees Amerikaanse superboten) aan kwam rijden. Toen we uitstapten kwamen we in een sauna terecht van 40 graden, op het heetst van de dag. We zagen een roadrunner oversteken; miep miep! We hebben alleen even de binnentent opgezet en besloten naar het meer te gaan om te zwemmen. Dit was echt heerlijk. Een zandstrand met warm water van Lake Powell, een door de mens aangelegd stuwmeer van 277 miles lang. Door een grote Glen Canyon Dam hebben ze er 17 jaar over gedaan om dit te bouwen en het meer met water te vullen. En met succes, want het oogt niet onnatuurlijk. Het maakt je wel nieuwsgierig naar wat er zich allemaal onder de waterspiegel bevindt. We besloten daarna naar Horse Shoe Bent te rijden, een mooie meander van de Colorado rivier. We dachten dat dit een zo’n uitkijkpunt was van effe in en uit de auto stappen, maar dat hadden we mis. We moesten er nog wel wat voor doen. En dit bij 40 graden! Foutje, maar het was weer prachtig. We voelden ons wel als indianen door het woestijnzand sjokken met 50 anderen die dit ook niet hadden voorzien. De auto en de Wall-markt (een supergrote supermarkt met wc’s, bank, kapsalon en de verdere reutemeteut) waren lekker koel om weer even op te frissen.
We besloten uit te gaan eten, ook lekker koel en daarna nog even te gaan zwemmen, totdat het donker werd.





Maandag 16 augustus
30 graden, bewolkt

Het was een warme nacht in de tent, maar de bewolking kwam al opzetten. Het moet vandaag niet al te bewolkt zijn, want we gaan vandaag Antylope Canyon bezoeken; een smalle kloof midden in een rotswand wat door weer en wind heel mooi is uitgesleten. Wat deze kloof vooral zo mooi maakt is de lichtinval van de zon rond het middaguur. Om 11 uur waren in Page om vandaar uit met een soort safari-jeep vervoerd te worden door indianen die deze kloof beheren. Nou, dat hebben we geweten! Hoe zit je zo snel mogelijk onder het zand in een kwartier ??? Juist, met deze jeep werden we met een noodgang naar de Canyon gebracht op een hobbelig zandpad en vlogen we af en toe van onze stoel! Daan en Iris vonden het geweldig. Perry mocht 2 uur in de Canyon blijven; hij had een speciale tour voor professionele fotografen (ja, overdrijven is ook een vak). Daan, Iris en ik (Janine) hadden een tour van 1 uur in de Canyon. We waren natuurlijk niet de enige, maar ik moet zeggen dat ze er alles aan deden om iedereen de kans te geven om mooie foto’s te maken en dat was het zeker! De zon scheen gelukkig 1 uur toen we de Canyon in gingen, het 2e uur was de zon weg. Een Indiaan had deze grot ontdekt en de familie is er nu rijk van geworden. In 2,5 uur tijd zagen we er bruin uit van het zand, maar wel een mooie en leuke ervaring rijker. Tijd om het zand af te spoelen in Lake Powel en in de wasmachine, wat op elke camping goed geregeld was. Daarna lekker gegeten en geluierd.

Dinsdag 17 augustus
27 graden licht bewolkt

We zijn vandaag verder gereden naar Grand Canyon NP. Dit was maar 120 mile rijden, dus we hadden genoeg tijd om vandaag wat uitzichtpunten hier te bekijken. Dat gaat dit park zo; auto uit, van het uitzicht genieten en de auto weer in. Visitor Centre bezocht om wat informatie op/ mee te nemen over dit grote wonder. Je ziet elke keer helaas maar een klein stukje van de 450 km grote (!) Canyon. In de breedte is de Grand Canyon 30 km, en daar rijd je zo’n 50 km langs, dus eigenlijk maar een klein stukje. Ze hebben bij de Grand Village een uitzichtpunt gebouwd in 2007 waar je achter het raam kan staan met verrekijkers, precies iets voor mij (Janine), want die afgronden hier vind ik nog steeds eng. Afgelopen 5 augustus is hier nog iemand van de rots af gevallen en moest er een helikopter aan te pas komen om de roekeloze 18 jarige fransman te redden. Na deze trip kwamen we aan bij onze camping in de Grand Village. Een grote camping, maar wonderwel heel rustig. Je kon een shuttlebus nemen vanuit de camping naar bv. de supermarkt hier. We hebben spullen gekocht om te barbecuen en hebben lekker rond de tent vertoeft.









Woensdag 18 augustus
Regen in de Grand Canyon en 35 graden in Las Vegas

Vanmorgen regende het toen we wakker werden. Regen in de Grand Canyon! Bijzonder, maar wel lekker koel. We hebben de tent nat ingepakt en zijn op weg gegaan naar Las Vegas om daar 2 dagen in een hotel te vertoeven. Dit was wel een aantal uur (5) rijden. Onderweg een stukje de ROUTE 66 gereden. In Seligman zijn we gestopt om de gekke auto’s en winkeltjes te bekijken die bij het spektakel ROUTE 66 hoorden (zie foto).
Er is nog weinig van de route over. We kwamen onderweg ook langs de Hooverdam. Hier lag de dam in een kronkelweg tussen bruine rotsen, minder mooi dan de Glen Canyon Dam bij Lake Powel. 5 politieauto’s hielden hier de boel streng in de gaten over een afstand van 30 mile konden we maar 25 MPH rijden. Daarna werden we door een sluis geloosd om elke auto apart aan te houden, waarschijnlijk nog steeds vanwege de terroristische aanslagen. Wij mochten doorrijden, maar dit schoot natuurlijk niet echt op. Op een parkeerplaats hebben we de tent gedroogd vlak voor Las Vegas. Dit was binnen 5 minuten gepiept, want het was hier 35 graden.
Toen kwam Las Vegas in zicht. Daan en Iris keken hun ogen uit. Wij natuurlijk ook, maar moesten nog even de goede weg rijden naar het hotel (lang leve de TomTom). Desert Rose Resort zat 1 straat verwijderd van de Strip, de staat van de super hotels/casino’s: een ideale uitvalsbasis om hier te vertoeven. Dit was wel even lekker luxe t.o.v. ons tentje. Daan en Iris gingen eerst even zwemmen, want het was nog te warm om Las Vegas in te gaan. Om half 6 zijn we op de Strip gaan kijken. Ik had op een briefje staan waar er wat te doen was, we zijn eerst naar MGM grand gegaan, vlakbij ons hotel. Hier waren leeuwen te bewonderen die met grote ballen speelden. Daarna naar New York New York, waar een achtbaan langs het hotel heen zoefde. Daan had hier zin in, mij krijg je niet in zo’n gevaarte, dus Perry was de pineut. Dat ging er heftig maar gaaf aan toe. Daarna naar Luxor hotel. Een piramide en de sfinx op ware grote nagebouwd. In de piramide de tempel van Ramses nagebouwd, bizar en crazy om te zien allemaal. Ondertussen was het al donker en werd het allemaal nog gekker. Het licht van het puntje van de piramide scheen zo fel in de lucht, dat je dat vanuit het vliegtuig kunt zien. Toen Iris moe werd, zijn we terug gegaan naar ons hotel.