Amerika reis 2015 met Daan, Iris, Perry en Janine
Door: Janine en Daan
Blijf op de hoogte en volg Perry
17 Augustus 2015 | Verenigde Staten, Las Vegas
Vrijdag 24 juli 2015 (auteur Janine)
Om kwart voor 6 vertrokken om vanuit Schiphol rechtstreeks naar Los Angeles te vliegen. Daar gaan we weer! 5 jaar geleden hebben we met z'n viertjes ook zo'n mooie reis gemaakt. We hebben er weer zin in!
Bij het lang parkeren de auto gezet en met al onze spullen gingen we de bus in inclusief tent als handbagage. Behalve de haringen, dat is een steekwapen! Bagage ok, dus op naar het vliegtuig. We vliegen met KLM en om 9.50 uur gingen we de lucht in!
Goede vlucht met veel eten en drinken moet ik zeggen. We hadden nog wat fruit meegenomen, maar dat hadden we eigenlijk niet op.
Lange zit, maar mooie uitzichten op groenland en Canada.
Na een goede landing nog even door de douane. Komt daar een schattige hond aangelopen, zoals Iris het meteen zei en die ruikt het fruit, die we niet in het vliegtuig hadden achter gelaten en opgegeten. Wat zit er in de tas? O, o, je mag deze niet invoeren natuurlijk, even vergeten in het vliegtuig te laten. Mee naar de speciale afdeling om je tassen te controleren. Wij meteen dat fruit laten zien, deze hebben ze ingenomen, en toen was het gelukkig goed. Geen koffers meer openmaken of zo, dus dat viel gelukkig mee.
Door met de bus naar Avis om de auto op te halen. Het rijtje was lang. We kregen een grijze Chrysler van (minibus) mee die vol zat met veel vakken en luxe. Op naar het Hotel vlakbij Disneyland Anaheim, wat onze eerste slaapplek is. Dit was volgens de TomTom 1 uur rijden, maar door het filerijden op de highway hier 2 uur rijden.
Luxe Hotel Best Western Hotel Plus, op loopafstand van Disney. Inmiddels was het 3 uur 's nachts Nederlands tijd, maar zijn nog even lekker gaan zwemmen om aan de tijd te wennen, het was 28 graden. Daarna lekker slapen.
Zaterdag 25 juli 30 graden (auteur Janine)
Natuurlijk werden we te vroeg wakker voor de Amerikaanse tijd. Om 4 uur waren we klaarwakker en om 6 uur konden we al ontbijten. Dat was lekker, want vandaag gaan we naar Disney. Vooraf mochten Daan en Iris allebei een dag uitkiezen naar hun zin. Iris had Disneyland uitgekozen en toevallig kwam het zo uit dat we daar als eerste naar toe gingen. het park ging al om 8 uur open, dus stonden wij al startklaar om vroeg te gaan lopen. Heerlijk rustig overal en ook alvast door Downtown Disney gelopen, een winkelstraat buiten het park.
Alles mooi verzorgd en mooie planten en bloemen. Om 8 uur gingen we achter elkaar 2 uur lang in de leukste attracties. We konden overal zo instappen of 5 minuten wachten en hadden het halve park al gehad! Daarna werd het druk, drukker en nog drukker... We konden fast
Een gedeelte van de tekst over Disney en Hollywood is helaas “verdwenen” en zullen we later nog toevoegen.
Dinsdag 28 juli 42 graden
Vandaag vertrekken we uit het hotel om te gaan kamperen! We hebben er zin in, want in een stad vertoeven is even leuk, en lekker zoet ontbijten is even leuk, maar Daan vroeg al of ze geen boterhammen hadden. Nee, maar als we kamperen kunnen we ons eigen plan trekken met eten, en zeker met mijn zoutloze dieet. Tot nu toe gaat dat redelijk, zeker met al die zoetigheid. Maar eerst zijn we nog in Hollywood en gaan we natuurlijk nog even rondrijden. We besloten om langs Mulholland Drive te rijden, een kronkelweg door Beverly Hills vanwaar je heel LA kunt zien en de letters Hollywood natuurlijk. We hebben een paar adressen opgezocht van bekende sterren en deze afgereden zoals Eddie Murphie en Madonna en kwamen lands dure huizen met hoge hekken en minstens 3 auto’s voor de deur. Een cabrio, een grote en nog één voor de partner. Nog wat door LA gereden en boodschappen gedaan voor de camping. Campinggas, koelbox een emmer e.d. en de mannen vonden het leuk om zo’n 5 gallon blauwe waterbottle te kopen. Typisch Amerikaans, dan hebben we in ieder geval genoeg water voor in Death Valley straks. Ok, hit de road en gaan naar een KOA campground in Acton die in de buurt van Six Flags Magic Mountain ligt; Daan zijn dag. Daar aangekomen kregen we een plaats in de schaduw. Heerlijk, want het is behoorlijk warm voor LA temperaturen, namelijk 100 Fahrenheit ofwel 42°C. Dat zijn we natuurlijk niet gewend. Daan en Iris gingen lekker zwemmen, terwijl wij de tent op het gemak opgezet hebben. De auto mocht niet bij de tent, alleen in het begin gelukkig, zodat we de reorganisatie van de leefauto en koffers nog wel konden doen. 1 campingkoffer, 1 zwemtas en een etensdoos hebben we gemaakt, die gaat in de tent en de rest blijft in de auto. Daarna afkoelen in het zwembad en de BBQ aangestoken. Hoe raar het ook klinkt, het was in de schaduw goed te doen, lekker windje en de mannen hadden het naar hun zin.
Woensdag 29 juli 42 graden
Vandaag Daan z’n dag namelijk Six Flags Magic Mountain. In dit park staan de allerhoogste, allersnelste en heel veel achtbanen, hier had Daan heel lang naar uitgekeken. Gelukkig was hij weer beter, want anders had deze dag echt in het water gevallen! Perry en ik zijn niet meer zo’n fan van deze rollercoasters, dus wij hadden een normaal kaartje en Daan en Iris een flashpass. Hiermee kregen ze een apparaatje waarmee je een attractie kon reserveren daarna snel kon nemen. Bij de ingang ging het niet zo soepel als bij Disney, maar daarna ging het vlot. Zo vlot, dat Iris moest overgeven van Tatsu, want deze draaide alle kanten op en je begon in de Supermanhouding naar beneden, dat was iets te veel van het goede. Gelukkig knapte ze snel en ze is een taaie, want ze gingen daarna weer gewoon door. Eerst even rustig 6 keer in een bootattractie waar je nat werd, en het was warm, heel warm. Daarna nog wat coasters gedaan, en na gegeten te hebben, waren Daan en Iris om 18 uur moe en voldaan en hadden ze een leuke dag.
Donderdag 30 juli 48 graden
Vandaag de tent opgeruimd om door te rijden naar Death Valley National Park, de warmste plek ooit gemeten, nl. 56 graden en het laagste punt op aarde, nl 86 meter onder de zeespiegel. Dat, terwijl er kale bergen zijn van 3500 meter. Dit park wilden we 1 dag meemaken, ach, airco in de auto en we slapen aan het einde van de dag bij de oase Furnace Creek. De zon gaat al om 20 uur onder. We moesten vanuit de camping meer dan 300 km rijden, dus kwamen daar inderdaad later in de middag aan en via de west ingang kwamen we aanrijden. De temperatuur begon al op te lopen en bij de eerste stop was alleen een souvenirwinkel, wel een leuke winkel, maar werden niet gecontroleerd, dus ook geen kaart. Een paar kilometer verder een kaart gehaald. Bij Muskito Sand Dunes stopte we om een mooi shot van de zandduinen te fotograferen. Ik denk dat we het wel 5 minuten hebben volgehouden, daarna maar weer in de airco auto. Het was niet het winnende foto shot, maar we hebben er opgestaan! De hele route in het park was een apart maanlandschap met kale hoge bergen en af en toe een zoutvlakte of zandvlakte. In Oase Furnace Creek Ranch gingen we inchecken om te overnachten. Er waren nog 10 wachtende voor ons, dus we zijn niet de enige gekken die gaan overnachten op de warmste plek op aarde. Iris blij, want we hadden meteen Wi-Fi tijdens het wachten, dus ze had 244 berichten opgehaald, en dat was alleen whatsapp, ook 2 dagen geen Wi-Fi gehad! Ik had 1 februari geboekt en helaas, er waren geen schaduwplekken meer beschikbaar. Ik zeg, hoe kan dat nou? Ja, dat ligt aan hoe laat je vandaag binnenkomt en niet hoe vroeg dat je boekt, want iedereen wil in de schaduw staan. Nou, dan gaan we hier niet overnachten, wat dat is geen doen. “Ok, I think I have number 13 for you in the shade”. Toen kon het opeens wel. We hebben ook nog gevraagd of er nog een lodge vrij was, maar dat was niet het geval, de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 48 graden! Eigenlijk gekkenwerk, maar goed, voor slechts 18 dollar mochten we van alle faciliteiten gebruikmaken plus overnachting; we kijken wel als het om 20 uur donker wordt. Een coyote loopt naast de camping, niemand die het ziet, maar wij staan klaar met de camera. Eerst naar het zwembad met Wi-Fi over heel het terrein, met koude drankjes en nootjes. Daar hebben we het wel even volgehouden. Toen het donker werd zijn we terug gegaan naar de campingplek, maar we hadden al besloten om de tent niet op de zetten, dit was echt geen doen. De temperatuur ging niet naar beneden, daar kunnen we echt niet in slapen. Iris ging al in de auto zitten met airco; ik slaap hier wel, zei ze. Dus wij in de auto met airco, maar als je hem 5 minuten uitzet, dan werd het weer net zo heet als buiten. We besloten toen maar het park uit te rijden, en de koelte weer op te zoeken. Dit hebben we dan ook maar gedaan. Perry heeft een deel van de nacht gereden naar de volgende locatie, terwijl wij lagen te slapen in de auto met airco! Dit was eigenlijk beter dan alles in Death Valley even! Halverwege de nacht heeft Perry de auto weggezet bij een Inn en we heeft Perry ook nog een tukkie gedaan.
Vrijdag 31 juli 28 graden
Toen het licht werd, om half 6, zijn we verder gereden, terwijl Daan en Iris verder sliepen. Om 7 uur hebben we voor Zion NP een picknickbank opgezocht voor het ontbijt. Het was heerlijk afgekoeld! Ik denk 22 graden. Er waren ook toiletten en hebben ons opgefrist om Zion NP in te rijden. Het was heel druk met auto’s bij het visitor centre. Wat bleek verder mocht je niet met de auto en met de bus kon je verder, behalve als op de camping zit. Wij alvast informeren bij de camping of ons plekje al vrij is; nog even wachten helaas. Ze hebben hier allerlei winkeltjes en douches, dus we hebben ons goed vermaakt tot ons plekje vrij was. Echt een mooie camping met bomen, cactussen, schaduw en in mooi Zion NP, hoge rode rotsen van 3000 meter hoog en lekker koel, bewolkt en kans op regen. Perry heeft nog even een middagtukkie gedaan en in de rivier hier hebben Daan en Iris zich vermaakt. Het kampvuurtje ofwel BBQ ging al snel aan om 5 uur, want daar hadden we echt zin in om uitgebreid bij de tent te eten. Gaat het regenen! Gelukkig niet te veel en kunnen we weer verder tafelen buiten. De herten en de eekhoorntjes lopen rond de tent. Na het eten ging het weer wat regenen en toen we in de tent gingen liggen waren we al snel vertrokken. Heerlijk hier, een paar druppels regen is beter dan extreme hitte!
Je maakt zo wel van alles mee als je kampeert in ieder geval!
Zaterdag 1 augustus 28 graden
Heerlijk uitgeslapen vandaag. We hebben geen auto nodig vandaag en gaan met de shuttle bus richting Emerald Pools. Hier gaan we een wandelroute lopen naar Lower, Middle en Upper pools met watervallen. Het is half bewolkt, dus prima wandelweer. De bussen werken prima, want ze vertellen ook nog een verhaal over Zion. Het was nog niet druk toen we de wandelroute begonnen, maar al snel werd het file lopen. Het was een mooie wandeling, aardig naar boven klimmen, maar niet extreem lang. Mooie kleurverschillen in de rotsen van het water en je struikelde bijna over de eekhoorns. Beneden terug aangekomen lekker in schommelstoelen gezeten en wat koels genomen. Daarna zijn we naar de Narrows gereden met de bus, de laatste stop van het park. Dit is een wandelroute door het water! Het was niet de bedoeling dat we dat gaan lopen, maar we wilden even de kloof zien. Dat dachten meer mensen. We zijn een kilometer in de kloof gelopen en daarna weer terug. De bus was iets drukker geworden, maar een goed systeem. Nog een frietje gegeten bij Zion Lodge, daarna weer terug naar de tent. De BBQ ging weer aan voor de gezelligheid, nog wat worstjes gebakken en marshmallows geroosterd, de herten kwamen weer kijken, leve de camping. Heerlijk.
Zondag 2 augustus 25 graden, ’s middags veel regen en koelde flink af 15 graden.
Vandaag de tent weer opgeruimd om nog door het park te rijden richting Bryce Canyon NP. Om 10 uur reden we de camping af om de mooie route door het park uit te rijden. Prachtige rode rotsen met op elkaar gestapelde plakken of schijven leek het wel. Het waren natuurlijk gesleten rotsen, maar het was een mooi gezicht. Toen we stopten voor foto’s zagen we 8 big horn sheeps, grote geitachtige (ik vond het absoluut niet op schapen lijken) dieren met de naam zegt het al grote hoorns. Deze leven in de bergen hier. Mooie beesten. Aan het einde van het park rijdt je het park uit bij Checkerboard Mesa, een grote gele berg die als een soort schaakbord is uitgesleten. Toen we het park uitreden was ineens dit landschap verdwenen, dat vind ik altijd zo typisch aan Amerika, elk Nationaal Park is zo verschillend en het landschap verandert voortdurend.
Het was niet ver rijden naar Bryce Canyon NP, 2 ½ uur rijden. Wij vinden dit park zo mooi en schattig klein, dat we dit park nog een keer doen. Dit park hebben Daan en Iris al gezien en wij al 2 keer, maar de camping vinden wij leuk, rustig en vlakbij een viewpoint dat we hier weer hebben gereserveerd.
Even een verhaaltje over de Nationale Park campings van GOV. Ik (Janine) heb deze campings precies een half jaar van te voren gereserveerd, dus dat wil zeggen op 2 februari om 3 of 4 uur ’s middags Nederlandse tijd, dit ligt aan de staat met een uur tijdsverschil, 7 uur ’s ochtends plaatselijke tijd gaat de site open. Van te voren kan je zien wie er die dag vertrekt op de camping, zoekt een leuk plekje op van te voren en klikt op die dag de plaats in. Je betaald tussen de 15 en 20 dollar voor een campingplaats en als je al een Nationale Parken pas hebt krijg je 50% korting. Makkelijk hoor, internet, betalen met de creditcard, printje maken en zo heb ik een map vol met printjes waar we de volgende slapen. Het meeste is dus al een half jaar van te voren geregeld en wij vinden dit heel prettig. De campings op de Nationale Parken zijn prachtig, maar primitief, dus geen Wi-Fi bij de tent en meestal geen stroom. Vandaar dat de foto’s zo lang op zich laten wachten. Douchen moet meestal een paar miles verderop bij een Visitor centre, maar die bezoek je toch al.
Op weg dus naar Bryce Canyon ging het behoorlijk hard regenen en was het nog maar 15 graden! Toen we camping aankwamen was het droog. Niemand te zien, dan maar naar de plek rijden en op onze plek netjes een kaartje ‘family van Kempen 2 nights’. Heerlijk rustig nog in het bos. Het was gewoon koud in je korte broek. Na het opzetten van de tent zijn we boodschappen gaan doen, douchen en kleren wassen en een stortbui! Terug bij de tent overal plassen, bij onze tent was het gelukkig alleen modderig. Ok, weer redelijk droog, en na voor het eerst lange broeken, zijn we na het eten naar Sunset Point gegaan toen het bijna donker werd. Heel bijzonder om hier weer te staan, terwijl bijna iedereen alweer het park uit is. Wauw, was het weer, het verveeld nooit dit uitzicht. Hoodoos in overvloed en rood, heel rood met af en toe witte ertussen. Hier geen bergen, maar je kijkt naar beneden over het uitgesleten landschap. Ik heb een stukje naar beneden gelopen en was de enige! Dat zal morgen wel anders zijn. Lichtflitsen in de verte vanwege het slechte weer. Wauw. Toen het echt donker was terug naar de tent en het werd helder! Enorm veel sterren die we in Nederland nooit kunnen zien vanwege lichtvervuiling. Wauw.
Maandag 3 augustus ’s nachts 10 graden, overdag 27 graden
Koud ’s nachts! 10 graden, ok daar moesten we even aan wennen. We hebben nu zo ondertussen alle weertypes al gehad in anderhalve week tijd! Een halve week geleden zaten we nog te puffen bij 48 graden. Eh.. alleen nog geen sneeuw. Vandaag wordt het wel weer lekker weer, geen regen. Perry ging om kwart voor 6 zijn bed uit om Sunrise foto’s te maken bij…Sunrise Point. Een rijtje fotografen stonden naast elkaar. Aan de ontbijttafel bleek dat de bovenlip van Janine behoorlijk was opgezwollen. Eerst dachten we aan een muggenbeet maar er waren eigenlijk geen muggen te bekennen. Het zou eerder gaan om een allergische reactie. We noemden Janine die dag Janine Van Helwegen met een mislukte botoxinjectie. Later op de dag een geneesmiddel tegen allergische reacties gekocht in de General Store, wat gelukkig bleek te helpen.
Na het ontbijt gingen we eerst de wandelroute ‘Navajo loop’ lopen vanuit Sunset point. Deze route is maar 1.7 miles ( 3 km ) maar ging eerst naar beneden en daarna terug omhoog tussen de hoodoos. Prachtige route en nog niet druk en warm. Daarna hebben we de shuttle bus genomen en de rest van het park bekeken met verschillende uitzichtpunten met o.a. Bryce Point en Inspiration Point. Aan het eind van de middag lekker geluierd bij de tent en Daan en Iris hebben pannenkoekjes gebakken, de grootste lol. Daarna nog kaarten totdat het donker werd.
Dinsdag 4 augustus
Vanmorgen de tent ingepakt om op weg te gaan naar de North Rim van de Grand Canyon. Eerst buiten het park in de General Store nog even “ge-wifiet” en een douche gepakt en daarna zo’n vier en half uur gereden om in de Grand Canyon aan te komen. Daar alleen het visitorcenter bezocht om tne checken hoe laat de zin op komt. Dat bleek 5.37 uur te zijn: vroeg op dus de volgende ochtend.
’s Avonds hebben Daan en Iris kampvuur gemaakt en marsmellows geroosterd nadat we eerder de hamburgers en heerlijke biefstuk hadden gegeten.
Daarna vroeg naar bed want de wekker stond vroeg.
Woensdag 5 augustus
Om half vijf stapten Perry en Janine uit bed om naar Angels Viewpoint te gaan om te genieten van de zonsopkomst. Daan en Iris bleven lekker doorslapen. Zo druk het was in Bryce, zo rustig was het hier: twee fotografen slechts.
Mooie zonsopkomst maar al snel bleek dat het weer behoorlijk nevelig zou worden, waardoor Grand Canyon (wederom) fotografisch minder interessant was. Bij terugkomst om 7 uur ontbeten en de boel weer ingepakt. We worden er behoorlijk handig in en de tent van de Decathlon bevalt prima. We zijn in het park nog naar Imperial Point gereden, prachtig punt met veel diepte, ook weer zo rustig. Een kolibrie zat op de rode bloempjes, prachtig. Vervolgens een hele tour gemaakt naar Lake Powell, 5 condors gespot en bisons gezien. Mooi! Aan het Lake Powel meer is de camping. Mooi maar warm; weer hoge temparaturen (38 graden) en veel wind.
Overdag afgekoeld in het zwembad van het resort waar we als campinggasten gebruik van mogen maken. De tent opzetten bleek met de harde wind nog een hele klus. Meerdere tenten op de camping waren door de wind vernield en we hebben de haringen moeten borgen me zware keien.
Donderdag 6 augustus
Vandaag was de dag dat het “Wave-avontuur” zou uitkomen. Janine had vooral met veel moeite de zeldzame permits verkregen via een loterij: per dag mogen slechts twintig mensen dit geologisch monument bezoeken. Om vijf uur opgestaan om nog voor zonsopkomst vol goede moet de reis te beginnen. Eerst 36 mijn snelweg, daarna 8 mijl onverharde weg en daarna 3 mijl heen lopen naar The Wave en drie mijl terug naar de auto. Halverwege de onverharde weg viel de droom in duigen: een aantal dagen daarvoor heeft het zo hard geregend dat een rivierbedding is overstroomd en de weg heeft weggeslagen: met onze auto van het onverantwoord om het door heen te rijden, wetende dat als je vast komt te zitten het lang kan duren voor er hulptroepen verschijnen. Twee Japanse dames in een hogere Dodge namen het risico en kwamen er door heen met een knal op de bumper: voor ons was dat echter geen optie. Heel erg jammer vanwege het vele voorwerk en de gemiste kans om dit prachtige gebied te mogen beleven !
Niet getreurd en snel een alternatief programma bedacht. Eerst naar de Horse Shoe Bend een prachtige meander in de Coloradoriver die je vanaf grote hoogte kunt bekijken: niets voor mensen met hoogtevrees. Daarna door naar de Lower Antelope Canyon. Vijf jaar geleden bezochten de de Upper Antelope Canyon, maar deze (eveneens door Indianen geëxploiteerde) attractie was zeer de moeite waard en Daan en Perry hebben de nodige foto’s gemaakt (tot ontevredenheid van de mensen achter ons die het maar te lang vonden duren. Deze canyon is smaller en veel meer trappen, wat het avontuurlijker maakt, hoewel je in filevorm achter elkaar loopt. Bij de MacDonalds onder het genot van een McFlurry en Free WIFI op (lagere) temperatuur gekomen en daarna terug naar de camping: voor vrijdagochtend een boottocht op Lake Powell geboekt en daarna een duik in het meer genomen. Heerlijk op een prachtige locatie.
Vrijdag 7 augustus storm en regen
Gisterenavond toen we gingen slapen, kwam er een storm opzetten, zo hard, dat de haringen uit de grond werden getrokken. Gelukkig hadden we op elke haring al stenen gelegd, dus onze tent is overeind gebleven. Er waren mensen aan het gillen en gingen de tent afbreken om in de auto te slapen… De storm ging na 2 uur liggen en hebben geslapen tot 6 uur, tot begon het te regenen en weer te stormen. Gelukkig was het om 7 uur weer droog, maar nog wel veel wind.
Helaas heeft het toch de hele dag geregend. Boottocht over Lake Powel gecanceld. Te slecht weer voor een hele hoop geld, beter nog een andere keer besteden aan iets leuks. We zijn Page ingereden om wat te shoppen, maar daar waren we eigenlijk zo uitgekeken. We zijn daarna nog bij Glen Canyon Dam gaan kijken. Altijd indrukwekkend groot en hoog. Overal watervallen die we normaal nooit zien. De mensen hier vertelden dat dit weer zeer ongebruikelijk is. Hebben voor de rest die dag bij de camping vertoefd. Alle was weer gedaan, gelezen, gewified, spelletjes gedaan, kortom, rustmiddag.
Zaterdag 8 augustus hollandse wolken, 28 graden
Vannacht heeft het nog wat geregend, maar het zag er weer veelbelovend uit, mooie hollandse wolken, on-amerikaans. Vanmorgen de tent schoongemaakt van al de regen en doorgereden naar Monument Valley. Dit was slechts 140 miles, maar we reden er 4 uur over. Dit gebied is van de indianen, de entree was dit keer 20 dollar, een mooi visitor centre met enorm grote indianen craft winkel was de pan uit gerezen. 20 jaar geleden voor het laatst geweest, toen was het allemaal nog niet zo netjes; opdringerige indianen die graag geld wilden verdienen. Perry was hier toen heel snel klaar mee. Ik moet zeggen, nu ziet het er allemaal keurig uit en een kaartje erbij om de gravelweg af te rijden van 27 km. We besloten om dit te gaan doen. Het had hier ook enorm geregend, maar we waren niet de enige die die weg af gingen rijden en ze zorgen hier heus wel dat de weg begaanbaar is. Dus als een soort Indiana Jones hobbelden we de weg over langs de prachtige Buttes, zo heten hier de rockformaties. De bekendste zijn Oost en West Butte, de 2 handen links en rechts. Prachtige route moet ik zeggen, en het landschap is groener dan we verwachtte. Onderweg stonden er natuurlijk ook indianen kraampjes, en ze bleven vriendelijk en niet opdringerig, ze hebben geleerd van vroeger.
Er stonden 2 paarden bij John Wahne Point op een prachtige rots. Helaas waren we niet de enige dus zonder mensen foto’s maken was onmogelijk. Met het paard op de foto kostte 1 dollar, dit wilde Iris wel. Zodoende hebben we toch een foto met paard met Iris erop. Super toeristisch, maar het dunne paard had weer wat te eten namens ons. Na de rit zijn we naar de cabin vlakbij in Gouldings gereden, die we hier hadden gereserveerd. Een keer luxe met airco, keuken, koelkast, magnetron, binnen zwembad en Wifi. Erg leuk zag het er allemaal uit, en alles was keurig geregeld…behalve de Wifi. Helaas deed deze het (weer eens) niet. De foto’s toevoegen lukt hierdoor helaas ook nog steeds niet.
Perry heeft al wel veel en mooie foto’s gemaakt hoor! Later dan maar. Lekker gegeten bij de cabin en tv gekeken.
Zondag 9 augustus 30 graden, licht bewolkt
Heerlijk geslapen en daarna gaan rijden naar Arches NP. Dit was een aardige eindje rijden, 4 uur. Onderweg nog een zijweg genomen naar Goosenecks State Park, een uitzichtpunt wat lijkt op Horse-Shoe Bend, maar met een dubbele meander. Beetje grijzer dan bij Page, maar de moeite voor het stoppen waard. Op de achtergrond Monument Valley nog in de verte. We wilden ook nog een omweg nemen naar Natural Bridge National Monument, maar ze waarschuwden dat de (doorgaande) weg 3 miles onverhard was, dit hebben we maar niet gedaan, je weet nooit wat je tegenkomt. Over de gewone route naar boven dan maar. Bij Moab aangekomen, vlakbij Arches NP, hebben we eerst voor de goede Wifi een ijsje gegeten en wat gedronken om de mail e.d. op te halen en bij te werken. We hadden 30 foto’s klaarstaan voor het verslag, maar dat kon ie toch niet aan. Een aantal foto’s is gelukt. Boodschappen ingeslagen voor de camping, want we slapen namelijk achterin Arches NP! Een nieuwe camping met watervoorziening en wc’s, picknicktafel en BBQ, maar geen douches e.d. We kunnen in Moab douchen of zwemmen. Daarom zaten we lekker luxe de vorige nacht. Bij Arches aangekomen eerst, zoals elk NP eerst naar het visitor Centre gegaan. Eerst wat info halen, Daan een magneet van het park en Iris een pin. Dit doen ze eigenlijk al vanaf dat ze klein zijn; overal waar ze geweest zijn wat indruk maakt een magneet en een pin kopen. Daan heeft op zijn kamer een magneetbord hangen en Iris een wandkleed met de pins erop. Eerst op een pet verzameld, maar die werd zo zwaar en vol, dat dat niet meer ging. In elk bekend Nationaal Park is het behoorlijk druk als we aankomen halverwege de middag. De parkeerplaatsen in het park zijn te vol om te stoppen, dus we besloten om de avonden en ochtenden te gebruiken om te wandelen. Nu eerst doorrijden naar de camping dan. Tussen de hoge rode stenen was de camping verstopt in het rode zand, prachtig. Beetje warm nog, maar in de schaduw op de picknickbank was het goed toeven. De camping lijkt een beetje op Joshua Tree NP, ook van die mooie rotsen om op te klimmen. Binnen no time zaten Daan en Iris vanuit onze campingplek bovenop de rotsen. Vandaar uit had je een prachtig uitzicht en ook op een prachtige arch. Iris ging op heerlijk op de rotspunt liggen. Eigenlijk heb je niet veel nodig om lol te hebben. Na een lekker potje gekookt te hebben, zijn we vanuit de camping naar de Skyline Arch gelopen die hier vlakbij was. Daan en Iris hebben in de arch gestaan met wat klimwerk. Mooi!. Ik was afgeleid, want ik dacht dat ik coyotes zag, maar 4 prachtige kit foxes gespot, woestijn vosjes, deze van aardig dichtbij gezien, schattig! De chipmunks waren ook weer aanwezig en een woestijnratje gezien. Heel veel raven in alle parken, en Iris heeft ook weer herten gespot bij de camping. Mooie zonsondergang en op dat moment, als bijna iedereen het park weer heeft verlaten geeft dat weer zo’n kick om hier te mogen slapen. Een koud voetenbadje doet wonderen, en voordat we gaan slapen de sterrenhemel bewonderen! Wauw.
Maandag 10 augustus 30 graden licht bewolkt
Vanmorgen hebben Daan en Iris heerlijk uitgeslapen en we zijn daarna gereden naar de beroemdste arch van het park: Delicate arch. Vanuit de parkeerplaats is een trail naar boven om deze arch van dichtbij te bekijken. Je voelt je ontzettend klein als je dan zo’n grote natuurlijke boog ziet. In dit relatief kleine park zijn 6000 natuurlijke bogen te vinden, het meeste ter wereld. Ook de allerkleinste tellen mee, maar de grote imposantste maken natuurlijk de meeste indruk. Daarna zijn we doorgereden naar Canyonlands NP. Dit park ligt vlakbij Arches, maar is niet zo druk als Arches, sommige vinden het minder mooi, maar wij vinden Mesa Arch en het uitzicht wel indrukwekkend, mooier dat de Grand Canyon, omdat je verder kunt kijken, maar smaken verschillen. Alweer wolken in de lucht, we hebben nog nooit zoveel wolken gehad in Amerika, beter voor de foto’s en beter voor ons, iets minder warm.
Het uitzichtpunt Mesa Arch is onze favoriet van het park; een prachtige grote arch met als beloning als je door de arch kijkt 35 km lange uitgesleten canyon landschap. Een aantal gekken wagen het erop om bovenop de boog te gaan lopen van nog geen 1 meter breed en 1 kind rende er overheen, ik kon er niet naar kijken en als ik dat wel deed kreeg ik blubberbenen, de afgrond was 2500 meter verder, echt bizar. Trouwens overal in alle parken moeten mensen de gekste steen opzoeken voor een foto, ik in ieder geval niet en Perry, Daan en Iris mogen het niet van mij. Opvallend veel Italianen en Fransen in de parken, die overigens behoorlijk a-sociaal zijn, voorkruipen, geen Engels praten en respectloos omgaan met de natuur. Ook veel Japanners; gezinnen en bussen vol, die zijn heel vroeg en dragen lange broeken, regenjassen bij 30 graden en hoedjes of paraplu’s om maar niet bruin te worden, ook apart. Dan heb je natuurlijk de Amerikanen, allerlei soorten, maar altijd met de gymschoen dik en dun, bikers en bizargrote buscampers die ze natuurlijk niet kunnen parkeren bij een viewpoint. Ik heb gympies bij van 30 jaar oud, lekker fout i.p.v. bergschoenen want dat is natuurlijk not done. ‘Look at that girl with that shoes on’, heb ik ooit gehoord toen ik bergschoenen aan had, net of ik het niet verstond. Goed, van ons zullen ze ook wel wat denken, jammer dan.
Toen we uitgekeken waren in Canyonlands zijn we via Moab weer teruggereden naar de camping.
’s Avonds nog een rondje gelopen.
Dinsdag 11 augustus 27 graden regen ’s nachts bewolkt overdag en regen ‘s avonds
Vandaag hebben we de tent weer droog opgeruimd, want ’s nachts had het wat geregend, om naar Cortez te rijden, bij Mesa Verde NP. Voordat we het park uitreden was het nog lekker koel en zijn we de korte maar spectaculaire 3 arches trail gaan lopen; North Window, South Window en Torrus Arch. Nu was het nog niet druk en dus nog mooie foto’s geschoten van deze arches. Nou, zei Iris, lest best, deze vond ik het mooiste! (Waarschijnlijk ook omdat de wandelroute niet zo zwaar was!) Terwijl iedereen het park weer in kwam rijden, waren wij één van de weinige die het park zo vroeg weer uitreden. Een rit van 4,5 uur weer naar beneden rijden om voor het eerst Colorado in te rijden. Weer een heel ander agrarisch landschap en redelijk vroeg kwamen we aan op de KOA campground in Cortez. Het was nog heel rustig op de camping en het zag er keurig uit. Goed verzorgd allemaal, met zwembad, goede WiFi en een lounge gedeelte binnen, e.d, weer even wat luxe. Daan en Iris waren helemaal blij met deze camping en gingen lekker luieren en zwemmen. We hebben de rest van de dag even genoten van de rust en geluierd, lekker gekookt.
Woensdag 12 augustus 27 graden ’s nachts geregend overdag zon
Het was lekker afgekoeld vannacht, maar het ging om 5 uur ook even regenen. O, ooh, dachten we, vandaag gaan we een nostalgische treinrit maken in de bergen. Dat zou jammer zijn als het regent of sneeuwt, maar we stonden om 6 uur op en het was droog. Om 8 uur vertrekt de stoomtrein in Durango om vervolgens naar boven te boemelen naar Silverton, een oude mijnstad. We hadden de treinrit een paar dagen van te voren geboekt, eigenlijk voor 13 augustus, maar deze zat al vol. Vandaag waren er nog 6 plekken vrij een paar dagen geleden; in de open wagon zonder ramen, wel met overkapping, zodat je goed foto’s kon maken. Nou, dat hebben we geweten! Op de heenreis zaten we precies in de rook van de locomotief en zaten letterlijk onder de zwarte roet! Er werd aangeraden om een zonnebril op te zetten, vanwege de roetdeeltjes in je ogen en anders kon je er wel één kopen. Een mooie rit was het wel. Langs rotsen reed de trein en beneden de San Juan river, heel mooi om te zien. Na 3,5 uur boemelen kwamen we aan in Silverton. Tot 1991 hebben ze hier voornamelijk zilver, goud en koper gewonnen, vandaar de naam. Daarna was het echt niet meer rendabel en nu is het een westerndorpje met souvenirs winkels en eettentjes in de sfeer van toen. De winkels verkopen speciale dingen; of vintage, of treinspullen, of indianenspullen of gouddelf spullen zoals goudpannen e.d. of lekker foute souvenirs. Wel leuk om rond te kijken. Bikers waren er ook, er is nl. Een 1 milion dollar highway, de 550, die destijds is aangelegd, maar deze is nogal gevaarlijk met veel bochten. We hebben overwogen om deze weg te gaan rijden, maar gezien het weer voor de treinrit gekozen. Nadat we ons een beetje hadden schoongemaakt van het roet, gingen we na het eten weer terug met de trein. Je kon voor 40 dollar p.p. upgreaden naar een dichte wagon met tafeltjes, nou nu dan niet meer, we zijn toch al zwart! En voor 35 dollar konden we op de terugweg een foto van onszelf kopen in de trein. No thanks, iets te overpriced. Maar een hele leuke dag gehad en mooi om te zien hoe hard er gewerkt moet worden om de trein in beweging te houden.
’s Avonds alles weer schoongewassen en moe waren we toch, ondanks dat je alleen maar zit in de trein.
Donderdag 13 augustus 28 graden licht bewolkt
Heerlijk geslapen hier op de camping. Daan en Iris gingen weer even chillen in de lounge, omdat de WiFi daar lekker snel is. We moesten ze via whats-app ( ja, zo gaat dat tegenwoordig!) uit de lounge halen, want Perry en ik wilden graag naar Mesa Verde NP, hier 9 miles verderop. Na nog wat rektijd kwamen ze er toch aan. Wat is dat nou precies voor park? vroeg Iris. Ze hadden er nog niet echt een voorstelling van. We gaan zien hoe dat de Indianen hier 800 jaar geleden geleefd hebben, daarvoor bouwden ze hun hutjes in de zon, en in dit park hebben ze verschillende dorpjes onder de overhangende cliffs gebouwd. Bij het Visitor Centre hebben we tickets gekocht voor 2 rondleidingen in 2 van deze dorpjes nl, Balcony House en Clif Palace.
Bij Balcony House hadden we om half 12 een rondleiding van een uur. Dit ‘huis’ is kleiner dan Clif Palace, maar je mocht bij deze rondleiding niet te dik zijn en gezond zijn, anders mocht je niet mee. Dat beloofd wat, de te dikke mensen werden echt vriendelijk gevraagd om niet mee te gaan en te blijven wachten! Ok, daar gingen we dan, het park was mooi groen en je zag nog niets van deze huisjes en ineens kijk je weer een canyon in en zie je onder een mooie clif ineens een van zandsteen gemaakt huis, wat nu een ruïne vorm heeft. Eerst naar beneden langs een steile wand via een hele steile houten trap 10 meter omhoog om in het huis te komen met ’balkon’, anders val je naar beneden!
Ok, ik heb me niet aangesteld en ben gewoon naar boven gelopen zonder te kijken, maar hoogtevrees had ik wel even! Gelukkig was ik niet de enige die even de bibbers kreeg. Maar dit was wel fantastisch om mee te maken en erin te staan! De Ranger vertelde een mooi verhaal. Toen moesten we nog 2 keer kruipen net als de indianen om naar een ander vertrek te gaan. Daarna moesten we weer langs de clif omhoog langs de andere kant met houten ladders en de voetstapsporen van de indianen, wel goed beveiligd natuurlijk, maar dit was ook weer zo’n momentje!
Daan en Iris vonden het helemaal geweldig en dat was het ook!
Om half 2 hadden we een rondleiding in het grotere Clif Palace. Hier gingen we ook eerst langs de clif naar beneden en via houten ladders omhoog. Hierna stond je in het dorpje waar 120 indianen hebben gewoond en weer bijzonder om hier te staan. Hoe zijn die indianen elke keer omhoog en naar beneden geklommen? Zonder ladders, dan moet je geen hoogtevrees hebben! Hier was het niet zo eng, maar wel een hele leuke rondleiding en toen ik vroeg aan Daan en Iris hoe ze dit park vonden, zeiden ze heel erg leuk en mooi! Om half 4 waren we weer bij de camping en hebben hier nog lekker gezwommen, geluierd en pizza’s gegeten.
Vrijdag 14 augustus 32 graden
Vandaag de tent ingepakt om weer verder te rijden richting Holbrook Route 66. Dit was de enige bestemming die we van te voren nog niet hadden gepland. 2 dagen geleden hebben we hier een hotel geboekt voor vanavond. Het is namelijk erg warm. We komen vandaag 2 Nationale Parken/ Monumenten tegen op onze route van 5 uur. Als eerste Canyon de Celly (spreek uit sjee, net als de indianen) Nationaal Monument. Dit is een Monument, omdat dit gebied van de indianen is en is in tegenstelling tot Monument Valley gratis te bezoeken. Het park zelf ziet er keurig uit en is erg groen. De indianen wonen hier gewoon in het park, waar je vlak langs rijdt. We hebben bij het Visitor Centre even een kaart gevraagd en wat de hoogtepunten zijn van het park. Het park wordt verdeeld in 2 lange wegen; the North Rim drive en The South Rim drive. Beiden zijn zo’n 20 miles lang. We besloten the South Rim drive te rijden en zijn eerst naar het uitkijkpunt gereden, namelijk Spider Rock overlook gereden. Dit was meteen ook het mooiste uitkijkpunt van het park vonden wij. Je keek ineens weer 2000 meter naar beneden in een canyon waar de rivier San Juan stroomt, wel een rode modder rivier en de Spider Rock, waarom hij zo heet weten we niet, maar de rots was zo steil en puntig, dat alleen spinnen omhoog kunnen lopen, verzonnen we maar. Beneden in de vallei was het heel groen, de indianen hebben hier akkers en verbouwen mais e.d. en paarden liepen beneden, mooi gezicht.
Er waren ook rsten van ruïnes terug te vinden in de cliffs bij White House overlook. Heerlijk rustig was het hier. Hooguit 3 andere mensen kwamen we tegen! Maar dit park is wel de moeite waard om te bezoeken vonden wij, al was het heel warm! De weg hier naar toe is wat hobbelig, de meeste mensen slaan dit over. Er zat een indiaan in die hitte tekeningen te maken die hier in dit park woont. Hij was heel aardig en vertelde over de petrogliefs (indianen tekeningen) die hij aan het kerven was. We besloten een stuk steen met kerftekeningen van hem te kopen, zodat zijn familie weer kon eten vanavond, zo dachten we maar. Snel de auto weer ingedoken met airco, want een trail van 1 miles was al warm. Daarna doorgereden naar Petrified Forest National Park. Om 3 uur, eigenlijk 4 uur, maar de klok ging een uur terug vanwege een andere staat Arizona, kwamen we daar aan. We besloten alleen het Visitor Centre te bezoeken voor een kaart en de hoogtepunten te vragen. We vonden het te warm en besloten om morgenochtend terug te komen om het park te bezoeken. Eerst naar het hotel gereden, waar het heerlijk koel was, WiFi en zwembad. Heerlijk even bijgekomen van de rit en de warmte. We hebben een keer magnetron maaltijden geprobeerd, want aan de overkant was een supermarkt met 1 lange rij diepvries magnetronmaaltijden. Iedereen heeft wat anders uitgekozen! Ja, ja, soms is het lachen met eten, ik mag weinig zout, Iris lust niet alles. Ik heb een zoete nasi maaltijd uitgekozen, Perry een andere smaak nasi en Daan had op YouTube gezien dat iemand helemaal verzot is op ‘Hot Pockets’ magnetron maaltijden. Dat gaan Daan en Iris ook maar eens proberen. Het lijkt een soort loempia, maar dan kan je krijgen in allerlei smaken, ook bv. pizza pepperoni, maar ook alleen kaas of groente. Prima voor een keer met wat groente en fruit en een yoghurtje.
Toen het bijna donker werd, zijn Perry en ik nog even naar betonnen tipi’s gelopen, ja je leest het goed, beton. We hadden geprobeerd om hier te logeren, maar deze waren al vol. Het leuke van deze tipi’s is dat er bij elke tent een oldtimer staat, vanwege de route 66, dus een rondje lopen over dit terrein was lachen.
Zaterdag 15 augustus 34 graden
We waren vroeg wakker en besloten vroeg te ontbijten, dit keer kon je zelf wafels maken! Toch vonden we het leuk om in de vroege ochtend lekker wafels te gaan bakken en ze waren heel lekker!
Daarna zijn we naar Petrified Forest even terug gereden, de temperatuur was nog te doen. Weer alle viewpoints afgereden van bij elkaar 40 miles. Gelukkig kon je aan het eind van het park een andere weg nemen om eruit te rijden. We begonnen aan de Noordkant, daar was de Painted Dessert en zoals de naam al zegt een gekleurde woestijn met, zo leek het zandhopen van 10 meter van allerlei kleuren, van wit tot zwart en alles wat daar tussen zit. We hadden het gevoel alsof je niet meer op de aarde waren, zo raar. Ineens zagen we versteende stukken hout liggen, overal in het park verspreid. Aan het begin vroeg de Ranger of we stukken versteend hout bij hadden toen we erin reden, nu snapten we waarom. Over de 40 miles lagen deze boomstammen in stukken, stukjes en flinters verspreid. Er is al heel veel versteend hout weggehaald door de indianen vroeger, die ze vervolgens buiten het park te koop aanbieden. Nu is het verboden om wat mee te nemen natuurlijk. ’s Avonds sluit het park, om stelen te voorkomen. Vroeger zijn stukken bos geweest, zijn eerst onder een laag verdwenen en zijn na 220 miljoen jaar weer in brokken tevoorschijn gekomen. Dat is alleen al onvoorstelbaar oud.
Er was 1 route van slechts 1 miles waar je tussen de boomstammen mocht lopen. Een ranger stond letterlijk te controleren of je geen stukken opraapte. Dit was de mooiste route van het park, en ook de warmste, want het was heet! Ook een stopplek bij de Route 66 in het park; een helemaal verroeste auto als aandenken van de oude route. 650 Petrogriefs (rotstekeningen van de indianen) waren ook te zien bij Newspaper Rock. Al met al een mooi afwisselend park die door weinig mensen bezocht wordt.
Bij de Zuid ingang/uitgang was een souvenir winkel waar je dit versteende hout gepolijst kon kopen van buiten het park! Daan vond het leuk om een stuk uit te zoeken voor zijn stenenverzameling. Aan het eind stonden borden dat je gecontroleerd kon worden, maar dit hebben ze niet gedaan, misschien was het meer om je af te schrikken.
We zijn doorgereden naar Sedona, om de laatste 2 nachten van de vakantie in de tent te slapen. Eigenlijk staan we in het bos van Coconino National Forest, een paar miles van Sedona af op Cave Springs Campground aan de rivier. Toen we daar aankwamen was het heel druk met plaatselijke bevolking die vroegen of er nog plek was op de camping. Helaas, helemaal vol. In het bos vol hoge bomen hebben we de tent opgezet. Veel vogels hier en toch rustig, ondanks dat de camping vol staat. De mensen staan hier alleen het weekend, omdat de scholen al zijn begonnen. We begrijpen niet zo goed waarom, want de camping is primitief met alleen douches, water en… helaas beerput wc’s. Dit had ik niet ingecalculeerd, iets te primitief naar mijn zin. Maar goed, we zijn morgen toch een hele dag weg. ’s Avonds lekker gekookt en toen het wat afkoelde een kampvuurtje gemaakt voor de marshmallows. Mooie sterrenhemel.
Zondag 16 augustus 35 graden
Lekker afgekoeld vannacht en heerlijk geslapen. We gaan vandaag de buurt hier eens verkennen, ook al is het zondag en is het heel druk. Volgens Floortje Dessing is dit haar favoriete plek van Amerika, de bergen van Sedona, dus we gaan het zien. Omdat we te vroeg in Sedona waren en er nog niets open was, zijn we eerst doorgereden naar de mijnstad Jerome. Hier had ik namelijk gelezen dat er een bijzondere man met baard Don, bij het oude mijnstadje woont en dit in ere heeft gehouden en zelf van alles heeft verzameld wat oud is. Ik wist alleen niet precies waar het was. Eerst reden we naar historic Jerome. Daar was een mijningang van 100 jaar oud en de enige nog overgebleven van hout. De kleine lift stond er nog, waar je maar met 2 man in kon. Het gat eronder was 2 keer zo diep als de Eifeltoren! Daan gooide je er een steentje in, en je hoorde pas 20-30 seconden later een plok. 5,5 ton goud, 20 ton zilver en 300 ton koper en nog veel meer andere mineralen zijn er gewonnen.
Nu nog op zoek naar Don. We zijn helemaal naar boven gereden tot het eind van het dorp en uiteindelijk zagen we het bord dat bovenop de berg uitkwam. Aan de hoeveelheid oude verroeste auto’s als oprijlaan zei ik, ja dit moet het zijn. En bijzonder was het! Je wist niet waar je moest kijken, zoveel oude spullen! Tegenwoordig moet je een paar dollar betalen om alle troep te bekijken, maar het was erg leuk! Perry wist niet waar hij moest beginnen met fotograferen. Bij de ingang was een ketting helemaal vol gehangen ijzeren gereedschap, grotere machines waren bij elkaar gezet, je liep tussen een schooltje, tandarts, smit, de mijningang met mijnwagentjes met rails, geiten, kippen, goudwinpannetjes en oude auto’s en vrachtauto’s, auto onderdelen, echt heel veel! De eigenaar Don, een prachtige oude vuile man met hoed en baard, een echte Redneck, probeerde een zaagmachine op stoom in werking te zetten, deze gaf een paar enorme knallen en als er stoom uitkwam, kwam het uit de mond van een draak. Er liepen nog 2 mannen rond voor die ook van alles lieten zien. Op een gegeven moment liep Don een schuur in; hij ging een raceauto starten uit 1928, schitterend. Zijn 2 hondjes zaten een hele dag een oude auto om aangehaald te worden. Bij de uitgang hadden ze zoetwater opgehangen voor de kolibries. Een stuk of 6 hingen er in de lucht, prachtig.
We hebben hier 2 uur rondgelopen. Daarna zijn we terug gereden naar Sedona voor informatie en voor Wifi, eerst naar de Mc Donalds, deed het niet, daarna naar de Burger King, deed het ook niet. Bleek dat er een storing was in Sedona, jammer dan. Daarna zijn we langs de rode bergen gereden zoals de Bell Rock, maar het was te warm om te lopen en eerlijk gezegd waren dit niet de mooiste bergen die we hebben gezien deze vakantie. We hebben ook al zoveel mooie dingen gezien, en smaken verschillen blijkbaar, want in Sedona waren we ook zo uitgekeken, als je van spiritueel houdt en yoga, dan zit je hier goed. We zijn naar de camping gereden om lekker af te koelen in de rivier, deze was heel koud en er was veel schaduw bij de tent. Hier de auto opgeruimd van 3,5 week vakantie en het eten opgemaakt en de spulletjes die we niet meer nodig hebben voor het kamperen na het eten verzameld. Deze laten we hier en geven we weg. Voor het laatst deze vakantie slapen in ons tentje van de Decatlon.
Maandag 17 augustus 30 graden
Vanmorgen de tent opgeruimd voor de laatste keer, zonder haringen in de zak voor het vliegtuig alvast. Heerlijk tentje en makkelijk op te zetten, goedgekeurd en storm en regen doorstaan in Page.
De emmer, gasflesje, grote blauwe plastic 20 l fles en nog wat spulletjes afgegeven aan de 60+ staf van de camping, want er stond niemand meer naast ons na het weekend. Deze waren er heel blij mee. Hit de road to Las Vegas! Wat hebben we weer veel meegemaakt deze reis ondanks dat we nu nog 3 nachten in Las Vegas gaan slapen! Een paar dingen niet kunnen doen vanwege, een zieke Daan, extreme hittte in Death Valley en een weggespoelde weg bij the Wave, maar we hebben een geweldige trip gemaakt hier in het westen! Nu nog crazy Las Vegas en donderdag vliegen we weer naar huis. De foto’s op de site staan er dubbel op en gaan nog steeds niet lekker, de website is verouderd, maar Perry heeft weer genoeg foto’s om uit te zoeken thuis. Jullie zullen ze nog wel een keer zien of op de fotoclub of op een expo. De Wifi zat niet mee deze vakantie, nou, dan maar iets minder. Daan en Iris vonden het ook helemaal geweldig tot nu toe en ze hebben nog heel veel zin in Las Vegas.
Onderweg nog 2 keer gestopt bij de Route 66, bij Williams, maar hier was weinig meer te zien, alleen de Grand Canyon trein, en bij Seligan. Hier stonden 4 bussen in 1 straat, dus het was druk. Hier even rondgelopen. Veel gekkigheid met elvispoppen, oldtimers, winkels vol met Route 66 logo, oude benzine pompen met uithangborden en kentekenplaten.
Om kwart voor 6 vertrokken om vanuit Schiphol rechtstreeks naar Los Angeles te vliegen. Daar gaan we weer! 5 jaar geleden hebben we met z'n viertjes ook zo'n mooie reis gemaakt. We hebben er weer zin in!
Bij het lang parkeren de auto gezet en met al onze spullen gingen we de bus in inclusief tent als handbagage. Behalve de haringen, dat is een steekwapen! Bagage ok, dus op naar het vliegtuig. We vliegen met KLM en om 9.50 uur gingen we de lucht in!
Goede vlucht met veel eten en drinken moet ik zeggen. We hadden nog wat fruit meegenomen, maar dat hadden we eigenlijk niet op.
Lange zit, maar mooie uitzichten op groenland en Canada.
Na een goede landing nog even door de douane. Komt daar een schattige hond aangelopen, zoals Iris het meteen zei en die ruikt het fruit, die we niet in het vliegtuig hadden achter gelaten en opgegeten. Wat zit er in de tas? O, o, je mag deze niet invoeren natuurlijk, even vergeten in het vliegtuig te laten. Mee naar de speciale afdeling om je tassen te controleren. Wij meteen dat fruit laten zien, deze hebben ze ingenomen, en toen was het gelukkig goed. Geen koffers meer openmaken of zo, dus dat viel gelukkig mee.
Door met de bus naar Avis om de auto op te halen. Het rijtje was lang. We kregen een grijze Chrysler van (minibus) mee die vol zat met veel vakken en luxe. Op naar het Hotel vlakbij Disneyland Anaheim, wat onze eerste slaapplek is. Dit was volgens de TomTom 1 uur rijden, maar door het filerijden op de highway hier 2 uur rijden.
Luxe Hotel Best Western Hotel Plus, op loopafstand van Disney. Inmiddels was het 3 uur 's nachts Nederlands tijd, maar zijn nog even lekker gaan zwemmen om aan de tijd te wennen, het was 28 graden. Daarna lekker slapen.
Zaterdag 25 juli 30 graden (auteur Janine)
Natuurlijk werden we te vroeg wakker voor de Amerikaanse tijd. Om 4 uur waren we klaarwakker en om 6 uur konden we al ontbijten. Dat was lekker, want vandaag gaan we naar Disney. Vooraf mochten Daan en Iris allebei een dag uitkiezen naar hun zin. Iris had Disneyland uitgekozen en toevallig kwam het zo uit dat we daar als eerste naar toe gingen. het park ging al om 8 uur open, dus stonden wij al startklaar om vroeg te gaan lopen. Heerlijk rustig overal en ook alvast door Downtown Disney gelopen, een winkelstraat buiten het park.
Alles mooi verzorgd en mooie planten en bloemen. Om 8 uur gingen we achter elkaar 2 uur lang in de leukste attracties. We konden overal zo instappen of 5 minuten wachten en hadden het halve park al gehad! Daarna werd het druk, drukker en nog drukker... We konden fast
Een gedeelte van de tekst over Disney en Hollywood is helaas “verdwenen” en zullen we later nog toevoegen.
Dinsdag 28 juli 42 graden
Vandaag vertrekken we uit het hotel om te gaan kamperen! We hebben er zin in, want in een stad vertoeven is even leuk, en lekker zoet ontbijten is even leuk, maar Daan vroeg al of ze geen boterhammen hadden. Nee, maar als we kamperen kunnen we ons eigen plan trekken met eten, en zeker met mijn zoutloze dieet. Tot nu toe gaat dat redelijk, zeker met al die zoetigheid. Maar eerst zijn we nog in Hollywood en gaan we natuurlijk nog even rondrijden. We besloten om langs Mulholland Drive te rijden, een kronkelweg door Beverly Hills vanwaar je heel LA kunt zien en de letters Hollywood natuurlijk. We hebben een paar adressen opgezocht van bekende sterren en deze afgereden zoals Eddie Murphie en Madonna en kwamen lands dure huizen met hoge hekken en minstens 3 auto’s voor de deur. Een cabrio, een grote en nog één voor de partner. Nog wat door LA gereden en boodschappen gedaan voor de camping. Campinggas, koelbox een emmer e.d. en de mannen vonden het leuk om zo’n 5 gallon blauwe waterbottle te kopen. Typisch Amerikaans, dan hebben we in ieder geval genoeg water voor in Death Valley straks. Ok, hit de road en gaan naar een KOA campground in Acton die in de buurt van Six Flags Magic Mountain ligt; Daan zijn dag. Daar aangekomen kregen we een plaats in de schaduw. Heerlijk, want het is behoorlijk warm voor LA temperaturen, namelijk 100 Fahrenheit ofwel 42°C. Dat zijn we natuurlijk niet gewend. Daan en Iris gingen lekker zwemmen, terwijl wij de tent op het gemak opgezet hebben. De auto mocht niet bij de tent, alleen in het begin gelukkig, zodat we de reorganisatie van de leefauto en koffers nog wel konden doen. 1 campingkoffer, 1 zwemtas en een etensdoos hebben we gemaakt, die gaat in de tent en de rest blijft in de auto. Daarna afkoelen in het zwembad en de BBQ aangestoken. Hoe raar het ook klinkt, het was in de schaduw goed te doen, lekker windje en de mannen hadden het naar hun zin.
Woensdag 29 juli 42 graden
Vandaag Daan z’n dag namelijk Six Flags Magic Mountain. In dit park staan de allerhoogste, allersnelste en heel veel achtbanen, hier had Daan heel lang naar uitgekeken. Gelukkig was hij weer beter, want anders had deze dag echt in het water gevallen! Perry en ik zijn niet meer zo’n fan van deze rollercoasters, dus wij hadden een normaal kaartje en Daan en Iris een flashpass. Hiermee kregen ze een apparaatje waarmee je een attractie kon reserveren daarna snel kon nemen. Bij de ingang ging het niet zo soepel als bij Disney, maar daarna ging het vlot. Zo vlot, dat Iris moest overgeven van Tatsu, want deze draaide alle kanten op en je begon in de Supermanhouding naar beneden, dat was iets te veel van het goede. Gelukkig knapte ze snel en ze is een taaie, want ze gingen daarna weer gewoon door. Eerst even rustig 6 keer in een bootattractie waar je nat werd, en het was warm, heel warm. Daarna nog wat coasters gedaan, en na gegeten te hebben, waren Daan en Iris om 18 uur moe en voldaan en hadden ze een leuke dag.
Donderdag 30 juli 48 graden
Vandaag de tent opgeruimd om door te rijden naar Death Valley National Park, de warmste plek ooit gemeten, nl. 56 graden en het laagste punt op aarde, nl 86 meter onder de zeespiegel. Dat, terwijl er kale bergen zijn van 3500 meter. Dit park wilden we 1 dag meemaken, ach, airco in de auto en we slapen aan het einde van de dag bij de oase Furnace Creek. De zon gaat al om 20 uur onder. We moesten vanuit de camping meer dan 300 km rijden, dus kwamen daar inderdaad later in de middag aan en via de west ingang kwamen we aanrijden. De temperatuur begon al op te lopen en bij de eerste stop was alleen een souvenirwinkel, wel een leuke winkel, maar werden niet gecontroleerd, dus ook geen kaart. Een paar kilometer verder een kaart gehaald. Bij Muskito Sand Dunes stopte we om een mooi shot van de zandduinen te fotograferen. Ik denk dat we het wel 5 minuten hebben volgehouden, daarna maar weer in de airco auto. Het was niet het winnende foto shot, maar we hebben er opgestaan! De hele route in het park was een apart maanlandschap met kale hoge bergen en af en toe een zoutvlakte of zandvlakte. In Oase Furnace Creek Ranch gingen we inchecken om te overnachten. Er waren nog 10 wachtende voor ons, dus we zijn niet de enige gekken die gaan overnachten op de warmste plek op aarde. Iris blij, want we hadden meteen Wi-Fi tijdens het wachten, dus ze had 244 berichten opgehaald, en dat was alleen whatsapp, ook 2 dagen geen Wi-Fi gehad! Ik had 1 februari geboekt en helaas, er waren geen schaduwplekken meer beschikbaar. Ik zeg, hoe kan dat nou? Ja, dat ligt aan hoe laat je vandaag binnenkomt en niet hoe vroeg dat je boekt, want iedereen wil in de schaduw staan. Nou, dan gaan we hier niet overnachten, wat dat is geen doen. “Ok, I think I have number 13 for you in the shade”. Toen kon het opeens wel. We hebben ook nog gevraagd of er nog een lodge vrij was, maar dat was niet het geval, de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 48 graden! Eigenlijk gekkenwerk, maar goed, voor slechts 18 dollar mochten we van alle faciliteiten gebruikmaken plus overnachting; we kijken wel als het om 20 uur donker wordt. Een coyote loopt naast de camping, niemand die het ziet, maar wij staan klaar met de camera. Eerst naar het zwembad met Wi-Fi over heel het terrein, met koude drankjes en nootjes. Daar hebben we het wel even volgehouden. Toen het donker werd zijn we terug gegaan naar de campingplek, maar we hadden al besloten om de tent niet op de zetten, dit was echt geen doen. De temperatuur ging niet naar beneden, daar kunnen we echt niet in slapen. Iris ging al in de auto zitten met airco; ik slaap hier wel, zei ze. Dus wij in de auto met airco, maar als je hem 5 minuten uitzet, dan werd het weer net zo heet als buiten. We besloten toen maar het park uit te rijden, en de koelte weer op te zoeken. Dit hebben we dan ook maar gedaan. Perry heeft een deel van de nacht gereden naar de volgende locatie, terwijl wij lagen te slapen in de auto met airco! Dit was eigenlijk beter dan alles in Death Valley even! Halverwege de nacht heeft Perry de auto weggezet bij een Inn en we heeft Perry ook nog een tukkie gedaan.
Vrijdag 31 juli 28 graden
Toen het licht werd, om half 6, zijn we verder gereden, terwijl Daan en Iris verder sliepen. Om 7 uur hebben we voor Zion NP een picknickbank opgezocht voor het ontbijt. Het was heerlijk afgekoeld! Ik denk 22 graden. Er waren ook toiletten en hebben ons opgefrist om Zion NP in te rijden. Het was heel druk met auto’s bij het visitor centre. Wat bleek verder mocht je niet met de auto en met de bus kon je verder, behalve als op de camping zit. Wij alvast informeren bij de camping of ons plekje al vrij is; nog even wachten helaas. Ze hebben hier allerlei winkeltjes en douches, dus we hebben ons goed vermaakt tot ons plekje vrij was. Echt een mooie camping met bomen, cactussen, schaduw en in mooi Zion NP, hoge rode rotsen van 3000 meter hoog en lekker koel, bewolkt en kans op regen. Perry heeft nog even een middagtukkie gedaan en in de rivier hier hebben Daan en Iris zich vermaakt. Het kampvuurtje ofwel BBQ ging al snel aan om 5 uur, want daar hadden we echt zin in om uitgebreid bij de tent te eten. Gaat het regenen! Gelukkig niet te veel en kunnen we weer verder tafelen buiten. De herten en de eekhoorntjes lopen rond de tent. Na het eten ging het weer wat regenen en toen we in de tent gingen liggen waren we al snel vertrokken. Heerlijk hier, een paar druppels regen is beter dan extreme hitte!
Je maakt zo wel van alles mee als je kampeert in ieder geval!
Zaterdag 1 augustus 28 graden
Heerlijk uitgeslapen vandaag. We hebben geen auto nodig vandaag en gaan met de shuttle bus richting Emerald Pools. Hier gaan we een wandelroute lopen naar Lower, Middle en Upper pools met watervallen. Het is half bewolkt, dus prima wandelweer. De bussen werken prima, want ze vertellen ook nog een verhaal over Zion. Het was nog niet druk toen we de wandelroute begonnen, maar al snel werd het file lopen. Het was een mooie wandeling, aardig naar boven klimmen, maar niet extreem lang. Mooie kleurverschillen in de rotsen van het water en je struikelde bijna over de eekhoorns. Beneden terug aangekomen lekker in schommelstoelen gezeten en wat koels genomen. Daarna zijn we naar de Narrows gereden met de bus, de laatste stop van het park. Dit is een wandelroute door het water! Het was niet de bedoeling dat we dat gaan lopen, maar we wilden even de kloof zien. Dat dachten meer mensen. We zijn een kilometer in de kloof gelopen en daarna weer terug. De bus was iets drukker geworden, maar een goed systeem. Nog een frietje gegeten bij Zion Lodge, daarna weer terug naar de tent. De BBQ ging weer aan voor de gezelligheid, nog wat worstjes gebakken en marshmallows geroosterd, de herten kwamen weer kijken, leve de camping. Heerlijk.
Zondag 2 augustus 25 graden, ’s middags veel regen en koelde flink af 15 graden.
Vandaag de tent weer opgeruimd om nog door het park te rijden richting Bryce Canyon NP. Om 10 uur reden we de camping af om de mooie route door het park uit te rijden. Prachtige rode rotsen met op elkaar gestapelde plakken of schijven leek het wel. Het waren natuurlijk gesleten rotsen, maar het was een mooi gezicht. Toen we stopten voor foto’s zagen we 8 big horn sheeps, grote geitachtige (ik vond het absoluut niet op schapen lijken) dieren met de naam zegt het al grote hoorns. Deze leven in de bergen hier. Mooie beesten. Aan het einde van het park rijdt je het park uit bij Checkerboard Mesa, een grote gele berg die als een soort schaakbord is uitgesleten. Toen we het park uitreden was ineens dit landschap verdwenen, dat vind ik altijd zo typisch aan Amerika, elk Nationaal Park is zo verschillend en het landschap verandert voortdurend.
Het was niet ver rijden naar Bryce Canyon NP, 2 ½ uur rijden. Wij vinden dit park zo mooi en schattig klein, dat we dit park nog een keer doen. Dit park hebben Daan en Iris al gezien en wij al 2 keer, maar de camping vinden wij leuk, rustig en vlakbij een viewpoint dat we hier weer hebben gereserveerd.
Even een verhaaltje over de Nationale Park campings van GOV. Ik (Janine) heb deze campings precies een half jaar van te voren gereserveerd, dus dat wil zeggen op 2 februari om 3 of 4 uur ’s middags Nederlandse tijd, dit ligt aan de staat met een uur tijdsverschil, 7 uur ’s ochtends plaatselijke tijd gaat de site open. Van te voren kan je zien wie er die dag vertrekt op de camping, zoekt een leuk plekje op van te voren en klikt op die dag de plaats in. Je betaald tussen de 15 en 20 dollar voor een campingplaats en als je al een Nationale Parken pas hebt krijg je 50% korting. Makkelijk hoor, internet, betalen met de creditcard, printje maken en zo heb ik een map vol met printjes waar we de volgende slapen. Het meeste is dus al een half jaar van te voren geregeld en wij vinden dit heel prettig. De campings op de Nationale Parken zijn prachtig, maar primitief, dus geen Wi-Fi bij de tent en meestal geen stroom. Vandaar dat de foto’s zo lang op zich laten wachten. Douchen moet meestal een paar miles verderop bij een Visitor centre, maar die bezoek je toch al.
Op weg dus naar Bryce Canyon ging het behoorlijk hard regenen en was het nog maar 15 graden! Toen we camping aankwamen was het droog. Niemand te zien, dan maar naar de plek rijden en op onze plek netjes een kaartje ‘family van Kempen 2 nights’. Heerlijk rustig nog in het bos. Het was gewoon koud in je korte broek. Na het opzetten van de tent zijn we boodschappen gaan doen, douchen en kleren wassen en een stortbui! Terug bij de tent overal plassen, bij onze tent was het gelukkig alleen modderig. Ok, weer redelijk droog, en na voor het eerst lange broeken, zijn we na het eten naar Sunset Point gegaan toen het bijna donker werd. Heel bijzonder om hier weer te staan, terwijl bijna iedereen alweer het park uit is. Wauw, was het weer, het verveeld nooit dit uitzicht. Hoodoos in overvloed en rood, heel rood met af en toe witte ertussen. Hier geen bergen, maar je kijkt naar beneden over het uitgesleten landschap. Ik heb een stukje naar beneden gelopen en was de enige! Dat zal morgen wel anders zijn. Lichtflitsen in de verte vanwege het slechte weer. Wauw. Toen het echt donker was terug naar de tent en het werd helder! Enorm veel sterren die we in Nederland nooit kunnen zien vanwege lichtvervuiling. Wauw.
Maandag 3 augustus ’s nachts 10 graden, overdag 27 graden
Koud ’s nachts! 10 graden, ok daar moesten we even aan wennen. We hebben nu zo ondertussen alle weertypes al gehad in anderhalve week tijd! Een halve week geleden zaten we nog te puffen bij 48 graden. Eh.. alleen nog geen sneeuw. Vandaag wordt het wel weer lekker weer, geen regen. Perry ging om kwart voor 6 zijn bed uit om Sunrise foto’s te maken bij…Sunrise Point. Een rijtje fotografen stonden naast elkaar. Aan de ontbijttafel bleek dat de bovenlip van Janine behoorlijk was opgezwollen. Eerst dachten we aan een muggenbeet maar er waren eigenlijk geen muggen te bekennen. Het zou eerder gaan om een allergische reactie. We noemden Janine die dag Janine Van Helwegen met een mislukte botoxinjectie. Later op de dag een geneesmiddel tegen allergische reacties gekocht in de General Store, wat gelukkig bleek te helpen.
Na het ontbijt gingen we eerst de wandelroute ‘Navajo loop’ lopen vanuit Sunset point. Deze route is maar 1.7 miles ( 3 km ) maar ging eerst naar beneden en daarna terug omhoog tussen de hoodoos. Prachtige route en nog niet druk en warm. Daarna hebben we de shuttle bus genomen en de rest van het park bekeken met verschillende uitzichtpunten met o.a. Bryce Point en Inspiration Point. Aan het eind van de middag lekker geluierd bij de tent en Daan en Iris hebben pannenkoekjes gebakken, de grootste lol. Daarna nog kaarten totdat het donker werd.
Dinsdag 4 augustus
Vanmorgen de tent ingepakt om op weg te gaan naar de North Rim van de Grand Canyon. Eerst buiten het park in de General Store nog even “ge-wifiet” en een douche gepakt en daarna zo’n vier en half uur gereden om in de Grand Canyon aan te komen. Daar alleen het visitorcenter bezocht om tne checken hoe laat de zin op komt. Dat bleek 5.37 uur te zijn: vroeg op dus de volgende ochtend.
’s Avonds hebben Daan en Iris kampvuur gemaakt en marsmellows geroosterd nadat we eerder de hamburgers en heerlijke biefstuk hadden gegeten.
Daarna vroeg naar bed want de wekker stond vroeg.
Woensdag 5 augustus
Om half vijf stapten Perry en Janine uit bed om naar Angels Viewpoint te gaan om te genieten van de zonsopkomst. Daan en Iris bleven lekker doorslapen. Zo druk het was in Bryce, zo rustig was het hier: twee fotografen slechts.
Mooie zonsopkomst maar al snel bleek dat het weer behoorlijk nevelig zou worden, waardoor Grand Canyon (wederom) fotografisch minder interessant was. Bij terugkomst om 7 uur ontbeten en de boel weer ingepakt. We worden er behoorlijk handig in en de tent van de Decathlon bevalt prima. We zijn in het park nog naar Imperial Point gereden, prachtig punt met veel diepte, ook weer zo rustig. Een kolibrie zat op de rode bloempjes, prachtig. Vervolgens een hele tour gemaakt naar Lake Powell, 5 condors gespot en bisons gezien. Mooi! Aan het Lake Powel meer is de camping. Mooi maar warm; weer hoge temparaturen (38 graden) en veel wind.
Overdag afgekoeld in het zwembad van het resort waar we als campinggasten gebruik van mogen maken. De tent opzetten bleek met de harde wind nog een hele klus. Meerdere tenten op de camping waren door de wind vernield en we hebben de haringen moeten borgen me zware keien.
Donderdag 6 augustus
Vandaag was de dag dat het “Wave-avontuur” zou uitkomen. Janine had vooral met veel moeite de zeldzame permits verkregen via een loterij: per dag mogen slechts twintig mensen dit geologisch monument bezoeken. Om vijf uur opgestaan om nog voor zonsopkomst vol goede moet de reis te beginnen. Eerst 36 mijn snelweg, daarna 8 mijl onverharde weg en daarna 3 mijl heen lopen naar The Wave en drie mijl terug naar de auto. Halverwege de onverharde weg viel de droom in duigen: een aantal dagen daarvoor heeft het zo hard geregend dat een rivierbedding is overstroomd en de weg heeft weggeslagen: met onze auto van het onverantwoord om het door heen te rijden, wetende dat als je vast komt te zitten het lang kan duren voor er hulptroepen verschijnen. Twee Japanse dames in een hogere Dodge namen het risico en kwamen er door heen met een knal op de bumper: voor ons was dat echter geen optie. Heel erg jammer vanwege het vele voorwerk en de gemiste kans om dit prachtige gebied te mogen beleven !
Niet getreurd en snel een alternatief programma bedacht. Eerst naar de Horse Shoe Bend een prachtige meander in de Coloradoriver die je vanaf grote hoogte kunt bekijken: niets voor mensen met hoogtevrees. Daarna door naar de Lower Antelope Canyon. Vijf jaar geleden bezochten de de Upper Antelope Canyon, maar deze (eveneens door Indianen geëxploiteerde) attractie was zeer de moeite waard en Daan en Perry hebben de nodige foto’s gemaakt (tot ontevredenheid van de mensen achter ons die het maar te lang vonden duren. Deze canyon is smaller en veel meer trappen, wat het avontuurlijker maakt, hoewel je in filevorm achter elkaar loopt. Bij de MacDonalds onder het genot van een McFlurry en Free WIFI op (lagere) temperatuur gekomen en daarna terug naar de camping: voor vrijdagochtend een boottocht op Lake Powell geboekt en daarna een duik in het meer genomen. Heerlijk op een prachtige locatie.
Vrijdag 7 augustus storm en regen
Gisterenavond toen we gingen slapen, kwam er een storm opzetten, zo hard, dat de haringen uit de grond werden getrokken. Gelukkig hadden we op elke haring al stenen gelegd, dus onze tent is overeind gebleven. Er waren mensen aan het gillen en gingen de tent afbreken om in de auto te slapen… De storm ging na 2 uur liggen en hebben geslapen tot 6 uur, tot begon het te regenen en weer te stormen. Gelukkig was het om 7 uur weer droog, maar nog wel veel wind.
Helaas heeft het toch de hele dag geregend. Boottocht over Lake Powel gecanceld. Te slecht weer voor een hele hoop geld, beter nog een andere keer besteden aan iets leuks. We zijn Page ingereden om wat te shoppen, maar daar waren we eigenlijk zo uitgekeken. We zijn daarna nog bij Glen Canyon Dam gaan kijken. Altijd indrukwekkend groot en hoog. Overal watervallen die we normaal nooit zien. De mensen hier vertelden dat dit weer zeer ongebruikelijk is. Hebben voor de rest die dag bij de camping vertoefd. Alle was weer gedaan, gelezen, gewified, spelletjes gedaan, kortom, rustmiddag.
Zaterdag 8 augustus hollandse wolken, 28 graden
Vannacht heeft het nog wat geregend, maar het zag er weer veelbelovend uit, mooie hollandse wolken, on-amerikaans. Vanmorgen de tent schoongemaakt van al de regen en doorgereden naar Monument Valley. Dit was slechts 140 miles, maar we reden er 4 uur over. Dit gebied is van de indianen, de entree was dit keer 20 dollar, een mooi visitor centre met enorm grote indianen craft winkel was de pan uit gerezen. 20 jaar geleden voor het laatst geweest, toen was het allemaal nog niet zo netjes; opdringerige indianen die graag geld wilden verdienen. Perry was hier toen heel snel klaar mee. Ik moet zeggen, nu ziet het er allemaal keurig uit en een kaartje erbij om de gravelweg af te rijden van 27 km. We besloten om dit te gaan doen. Het had hier ook enorm geregend, maar we waren niet de enige die die weg af gingen rijden en ze zorgen hier heus wel dat de weg begaanbaar is. Dus als een soort Indiana Jones hobbelden we de weg over langs de prachtige Buttes, zo heten hier de rockformaties. De bekendste zijn Oost en West Butte, de 2 handen links en rechts. Prachtige route moet ik zeggen, en het landschap is groener dan we verwachtte. Onderweg stonden er natuurlijk ook indianen kraampjes, en ze bleven vriendelijk en niet opdringerig, ze hebben geleerd van vroeger.
Er stonden 2 paarden bij John Wahne Point op een prachtige rots. Helaas waren we niet de enige dus zonder mensen foto’s maken was onmogelijk. Met het paard op de foto kostte 1 dollar, dit wilde Iris wel. Zodoende hebben we toch een foto met paard met Iris erop. Super toeristisch, maar het dunne paard had weer wat te eten namens ons. Na de rit zijn we naar de cabin vlakbij in Gouldings gereden, die we hier hadden gereserveerd. Een keer luxe met airco, keuken, koelkast, magnetron, binnen zwembad en Wifi. Erg leuk zag het er allemaal uit, en alles was keurig geregeld…behalve de Wifi. Helaas deed deze het (weer eens) niet. De foto’s toevoegen lukt hierdoor helaas ook nog steeds niet.
Perry heeft al wel veel en mooie foto’s gemaakt hoor! Later dan maar. Lekker gegeten bij de cabin en tv gekeken.
Zondag 9 augustus 30 graden, licht bewolkt
Heerlijk geslapen en daarna gaan rijden naar Arches NP. Dit was een aardige eindje rijden, 4 uur. Onderweg nog een zijweg genomen naar Goosenecks State Park, een uitzichtpunt wat lijkt op Horse-Shoe Bend, maar met een dubbele meander. Beetje grijzer dan bij Page, maar de moeite voor het stoppen waard. Op de achtergrond Monument Valley nog in de verte. We wilden ook nog een omweg nemen naar Natural Bridge National Monument, maar ze waarschuwden dat de (doorgaande) weg 3 miles onverhard was, dit hebben we maar niet gedaan, je weet nooit wat je tegenkomt. Over de gewone route naar boven dan maar. Bij Moab aangekomen, vlakbij Arches NP, hebben we eerst voor de goede Wifi een ijsje gegeten en wat gedronken om de mail e.d. op te halen en bij te werken. We hadden 30 foto’s klaarstaan voor het verslag, maar dat kon ie toch niet aan. Een aantal foto’s is gelukt. Boodschappen ingeslagen voor de camping, want we slapen namelijk achterin Arches NP! Een nieuwe camping met watervoorziening en wc’s, picknicktafel en BBQ, maar geen douches e.d. We kunnen in Moab douchen of zwemmen. Daarom zaten we lekker luxe de vorige nacht. Bij Arches aangekomen eerst, zoals elk NP eerst naar het visitor Centre gegaan. Eerst wat info halen, Daan een magneet van het park en Iris een pin. Dit doen ze eigenlijk al vanaf dat ze klein zijn; overal waar ze geweest zijn wat indruk maakt een magneet en een pin kopen. Daan heeft op zijn kamer een magneetbord hangen en Iris een wandkleed met de pins erop. Eerst op een pet verzameld, maar die werd zo zwaar en vol, dat dat niet meer ging. In elk bekend Nationaal Park is het behoorlijk druk als we aankomen halverwege de middag. De parkeerplaatsen in het park zijn te vol om te stoppen, dus we besloten om de avonden en ochtenden te gebruiken om te wandelen. Nu eerst doorrijden naar de camping dan. Tussen de hoge rode stenen was de camping verstopt in het rode zand, prachtig. Beetje warm nog, maar in de schaduw op de picknickbank was het goed toeven. De camping lijkt een beetje op Joshua Tree NP, ook van die mooie rotsen om op te klimmen. Binnen no time zaten Daan en Iris vanuit onze campingplek bovenop de rotsen. Vandaar uit had je een prachtig uitzicht en ook op een prachtige arch. Iris ging op heerlijk op de rotspunt liggen. Eigenlijk heb je niet veel nodig om lol te hebben. Na een lekker potje gekookt te hebben, zijn we vanuit de camping naar de Skyline Arch gelopen die hier vlakbij was. Daan en Iris hebben in de arch gestaan met wat klimwerk. Mooi!. Ik was afgeleid, want ik dacht dat ik coyotes zag, maar 4 prachtige kit foxes gespot, woestijn vosjes, deze van aardig dichtbij gezien, schattig! De chipmunks waren ook weer aanwezig en een woestijnratje gezien. Heel veel raven in alle parken, en Iris heeft ook weer herten gespot bij de camping. Mooie zonsondergang en op dat moment, als bijna iedereen het park weer heeft verlaten geeft dat weer zo’n kick om hier te mogen slapen. Een koud voetenbadje doet wonderen, en voordat we gaan slapen de sterrenhemel bewonderen! Wauw.
Maandag 10 augustus 30 graden licht bewolkt
Vanmorgen hebben Daan en Iris heerlijk uitgeslapen en we zijn daarna gereden naar de beroemdste arch van het park: Delicate arch. Vanuit de parkeerplaats is een trail naar boven om deze arch van dichtbij te bekijken. Je voelt je ontzettend klein als je dan zo’n grote natuurlijke boog ziet. In dit relatief kleine park zijn 6000 natuurlijke bogen te vinden, het meeste ter wereld. Ook de allerkleinste tellen mee, maar de grote imposantste maken natuurlijk de meeste indruk. Daarna zijn we doorgereden naar Canyonlands NP. Dit park ligt vlakbij Arches, maar is niet zo druk als Arches, sommige vinden het minder mooi, maar wij vinden Mesa Arch en het uitzicht wel indrukwekkend, mooier dat de Grand Canyon, omdat je verder kunt kijken, maar smaken verschillen. Alweer wolken in de lucht, we hebben nog nooit zoveel wolken gehad in Amerika, beter voor de foto’s en beter voor ons, iets minder warm.
Het uitzichtpunt Mesa Arch is onze favoriet van het park; een prachtige grote arch met als beloning als je door de arch kijkt 35 km lange uitgesleten canyon landschap. Een aantal gekken wagen het erop om bovenop de boog te gaan lopen van nog geen 1 meter breed en 1 kind rende er overheen, ik kon er niet naar kijken en als ik dat wel deed kreeg ik blubberbenen, de afgrond was 2500 meter verder, echt bizar. Trouwens overal in alle parken moeten mensen de gekste steen opzoeken voor een foto, ik in ieder geval niet en Perry, Daan en Iris mogen het niet van mij. Opvallend veel Italianen en Fransen in de parken, die overigens behoorlijk a-sociaal zijn, voorkruipen, geen Engels praten en respectloos omgaan met de natuur. Ook veel Japanners; gezinnen en bussen vol, die zijn heel vroeg en dragen lange broeken, regenjassen bij 30 graden en hoedjes of paraplu’s om maar niet bruin te worden, ook apart. Dan heb je natuurlijk de Amerikanen, allerlei soorten, maar altijd met de gymschoen dik en dun, bikers en bizargrote buscampers die ze natuurlijk niet kunnen parkeren bij een viewpoint. Ik heb gympies bij van 30 jaar oud, lekker fout i.p.v. bergschoenen want dat is natuurlijk not done. ‘Look at that girl with that shoes on’, heb ik ooit gehoord toen ik bergschoenen aan had, net of ik het niet verstond. Goed, van ons zullen ze ook wel wat denken, jammer dan.
Toen we uitgekeken waren in Canyonlands zijn we via Moab weer teruggereden naar de camping.
’s Avonds nog een rondje gelopen.
Dinsdag 11 augustus 27 graden regen ’s nachts bewolkt overdag en regen ‘s avonds
Vandaag hebben we de tent weer droog opgeruimd, want ’s nachts had het wat geregend, om naar Cortez te rijden, bij Mesa Verde NP. Voordat we het park uitreden was het nog lekker koel en zijn we de korte maar spectaculaire 3 arches trail gaan lopen; North Window, South Window en Torrus Arch. Nu was het nog niet druk en dus nog mooie foto’s geschoten van deze arches. Nou, zei Iris, lest best, deze vond ik het mooiste! (Waarschijnlijk ook omdat de wandelroute niet zo zwaar was!) Terwijl iedereen het park weer in kwam rijden, waren wij één van de weinige die het park zo vroeg weer uitreden. Een rit van 4,5 uur weer naar beneden rijden om voor het eerst Colorado in te rijden. Weer een heel ander agrarisch landschap en redelijk vroeg kwamen we aan op de KOA campground in Cortez. Het was nog heel rustig op de camping en het zag er keurig uit. Goed verzorgd allemaal, met zwembad, goede WiFi en een lounge gedeelte binnen, e.d, weer even wat luxe. Daan en Iris waren helemaal blij met deze camping en gingen lekker luieren en zwemmen. We hebben de rest van de dag even genoten van de rust en geluierd, lekker gekookt.
Woensdag 12 augustus 27 graden ’s nachts geregend overdag zon
Het was lekker afgekoeld vannacht, maar het ging om 5 uur ook even regenen. O, ooh, dachten we, vandaag gaan we een nostalgische treinrit maken in de bergen. Dat zou jammer zijn als het regent of sneeuwt, maar we stonden om 6 uur op en het was droog. Om 8 uur vertrekt de stoomtrein in Durango om vervolgens naar boven te boemelen naar Silverton, een oude mijnstad. We hadden de treinrit een paar dagen van te voren geboekt, eigenlijk voor 13 augustus, maar deze zat al vol. Vandaag waren er nog 6 plekken vrij een paar dagen geleden; in de open wagon zonder ramen, wel met overkapping, zodat je goed foto’s kon maken. Nou, dat hebben we geweten! Op de heenreis zaten we precies in de rook van de locomotief en zaten letterlijk onder de zwarte roet! Er werd aangeraden om een zonnebril op te zetten, vanwege de roetdeeltjes in je ogen en anders kon je er wel één kopen. Een mooie rit was het wel. Langs rotsen reed de trein en beneden de San Juan river, heel mooi om te zien. Na 3,5 uur boemelen kwamen we aan in Silverton. Tot 1991 hebben ze hier voornamelijk zilver, goud en koper gewonnen, vandaar de naam. Daarna was het echt niet meer rendabel en nu is het een westerndorpje met souvenirs winkels en eettentjes in de sfeer van toen. De winkels verkopen speciale dingen; of vintage, of treinspullen, of indianenspullen of gouddelf spullen zoals goudpannen e.d. of lekker foute souvenirs. Wel leuk om rond te kijken. Bikers waren er ook, er is nl. Een 1 milion dollar highway, de 550, die destijds is aangelegd, maar deze is nogal gevaarlijk met veel bochten. We hebben overwogen om deze weg te gaan rijden, maar gezien het weer voor de treinrit gekozen. Nadat we ons een beetje hadden schoongemaakt van het roet, gingen we na het eten weer terug met de trein. Je kon voor 40 dollar p.p. upgreaden naar een dichte wagon met tafeltjes, nou nu dan niet meer, we zijn toch al zwart! En voor 35 dollar konden we op de terugweg een foto van onszelf kopen in de trein. No thanks, iets te overpriced. Maar een hele leuke dag gehad en mooi om te zien hoe hard er gewerkt moet worden om de trein in beweging te houden.
’s Avonds alles weer schoongewassen en moe waren we toch, ondanks dat je alleen maar zit in de trein.
Donderdag 13 augustus 28 graden licht bewolkt
Heerlijk geslapen hier op de camping. Daan en Iris gingen weer even chillen in de lounge, omdat de WiFi daar lekker snel is. We moesten ze via whats-app ( ja, zo gaat dat tegenwoordig!) uit de lounge halen, want Perry en ik wilden graag naar Mesa Verde NP, hier 9 miles verderop. Na nog wat rektijd kwamen ze er toch aan. Wat is dat nou precies voor park? vroeg Iris. Ze hadden er nog niet echt een voorstelling van. We gaan zien hoe dat de Indianen hier 800 jaar geleden geleefd hebben, daarvoor bouwden ze hun hutjes in de zon, en in dit park hebben ze verschillende dorpjes onder de overhangende cliffs gebouwd. Bij het Visitor Centre hebben we tickets gekocht voor 2 rondleidingen in 2 van deze dorpjes nl, Balcony House en Clif Palace.
Bij Balcony House hadden we om half 12 een rondleiding van een uur. Dit ‘huis’ is kleiner dan Clif Palace, maar je mocht bij deze rondleiding niet te dik zijn en gezond zijn, anders mocht je niet mee. Dat beloofd wat, de te dikke mensen werden echt vriendelijk gevraagd om niet mee te gaan en te blijven wachten! Ok, daar gingen we dan, het park was mooi groen en je zag nog niets van deze huisjes en ineens kijk je weer een canyon in en zie je onder een mooie clif ineens een van zandsteen gemaakt huis, wat nu een ruïne vorm heeft. Eerst naar beneden langs een steile wand via een hele steile houten trap 10 meter omhoog om in het huis te komen met ’balkon’, anders val je naar beneden!
Ok, ik heb me niet aangesteld en ben gewoon naar boven gelopen zonder te kijken, maar hoogtevrees had ik wel even! Gelukkig was ik niet de enige die even de bibbers kreeg. Maar dit was wel fantastisch om mee te maken en erin te staan! De Ranger vertelde een mooi verhaal. Toen moesten we nog 2 keer kruipen net als de indianen om naar een ander vertrek te gaan. Daarna moesten we weer langs de clif omhoog langs de andere kant met houten ladders en de voetstapsporen van de indianen, wel goed beveiligd natuurlijk, maar dit was ook weer zo’n momentje!
Daan en Iris vonden het helemaal geweldig en dat was het ook!
Om half 2 hadden we een rondleiding in het grotere Clif Palace. Hier gingen we ook eerst langs de clif naar beneden en via houten ladders omhoog. Hierna stond je in het dorpje waar 120 indianen hebben gewoond en weer bijzonder om hier te staan. Hoe zijn die indianen elke keer omhoog en naar beneden geklommen? Zonder ladders, dan moet je geen hoogtevrees hebben! Hier was het niet zo eng, maar wel een hele leuke rondleiding en toen ik vroeg aan Daan en Iris hoe ze dit park vonden, zeiden ze heel erg leuk en mooi! Om half 4 waren we weer bij de camping en hebben hier nog lekker gezwommen, geluierd en pizza’s gegeten.
Vrijdag 14 augustus 32 graden
Vandaag de tent ingepakt om weer verder te rijden richting Holbrook Route 66. Dit was de enige bestemming die we van te voren nog niet hadden gepland. 2 dagen geleden hebben we hier een hotel geboekt voor vanavond. Het is namelijk erg warm. We komen vandaag 2 Nationale Parken/ Monumenten tegen op onze route van 5 uur. Als eerste Canyon de Celly (spreek uit sjee, net als de indianen) Nationaal Monument. Dit is een Monument, omdat dit gebied van de indianen is en is in tegenstelling tot Monument Valley gratis te bezoeken. Het park zelf ziet er keurig uit en is erg groen. De indianen wonen hier gewoon in het park, waar je vlak langs rijdt. We hebben bij het Visitor Centre even een kaart gevraagd en wat de hoogtepunten zijn van het park. Het park wordt verdeeld in 2 lange wegen; the North Rim drive en The South Rim drive. Beiden zijn zo’n 20 miles lang. We besloten the South Rim drive te rijden en zijn eerst naar het uitkijkpunt gereden, namelijk Spider Rock overlook gereden. Dit was meteen ook het mooiste uitkijkpunt van het park vonden wij. Je keek ineens weer 2000 meter naar beneden in een canyon waar de rivier San Juan stroomt, wel een rode modder rivier en de Spider Rock, waarom hij zo heet weten we niet, maar de rots was zo steil en puntig, dat alleen spinnen omhoog kunnen lopen, verzonnen we maar. Beneden in de vallei was het heel groen, de indianen hebben hier akkers en verbouwen mais e.d. en paarden liepen beneden, mooi gezicht.
Er waren ook rsten van ruïnes terug te vinden in de cliffs bij White House overlook. Heerlijk rustig was het hier. Hooguit 3 andere mensen kwamen we tegen! Maar dit park is wel de moeite waard om te bezoeken vonden wij, al was het heel warm! De weg hier naar toe is wat hobbelig, de meeste mensen slaan dit over. Er zat een indiaan in die hitte tekeningen te maken die hier in dit park woont. Hij was heel aardig en vertelde over de petrogliefs (indianen tekeningen) die hij aan het kerven was. We besloten een stuk steen met kerftekeningen van hem te kopen, zodat zijn familie weer kon eten vanavond, zo dachten we maar. Snel de auto weer ingedoken met airco, want een trail van 1 miles was al warm. Daarna doorgereden naar Petrified Forest National Park. Om 3 uur, eigenlijk 4 uur, maar de klok ging een uur terug vanwege een andere staat Arizona, kwamen we daar aan. We besloten alleen het Visitor Centre te bezoeken voor een kaart en de hoogtepunten te vragen. We vonden het te warm en besloten om morgenochtend terug te komen om het park te bezoeken. Eerst naar het hotel gereden, waar het heerlijk koel was, WiFi en zwembad. Heerlijk even bijgekomen van de rit en de warmte. We hebben een keer magnetron maaltijden geprobeerd, want aan de overkant was een supermarkt met 1 lange rij diepvries magnetronmaaltijden. Iedereen heeft wat anders uitgekozen! Ja, ja, soms is het lachen met eten, ik mag weinig zout, Iris lust niet alles. Ik heb een zoete nasi maaltijd uitgekozen, Perry een andere smaak nasi en Daan had op YouTube gezien dat iemand helemaal verzot is op ‘Hot Pockets’ magnetron maaltijden. Dat gaan Daan en Iris ook maar eens proberen. Het lijkt een soort loempia, maar dan kan je krijgen in allerlei smaken, ook bv. pizza pepperoni, maar ook alleen kaas of groente. Prima voor een keer met wat groente en fruit en een yoghurtje.
Toen het bijna donker werd, zijn Perry en ik nog even naar betonnen tipi’s gelopen, ja je leest het goed, beton. We hadden geprobeerd om hier te logeren, maar deze waren al vol. Het leuke van deze tipi’s is dat er bij elke tent een oldtimer staat, vanwege de route 66, dus een rondje lopen over dit terrein was lachen.
Zaterdag 15 augustus 34 graden
We waren vroeg wakker en besloten vroeg te ontbijten, dit keer kon je zelf wafels maken! Toch vonden we het leuk om in de vroege ochtend lekker wafels te gaan bakken en ze waren heel lekker!
Daarna zijn we naar Petrified Forest even terug gereden, de temperatuur was nog te doen. Weer alle viewpoints afgereden van bij elkaar 40 miles. Gelukkig kon je aan het eind van het park een andere weg nemen om eruit te rijden. We begonnen aan de Noordkant, daar was de Painted Dessert en zoals de naam al zegt een gekleurde woestijn met, zo leek het zandhopen van 10 meter van allerlei kleuren, van wit tot zwart en alles wat daar tussen zit. We hadden het gevoel alsof je niet meer op de aarde waren, zo raar. Ineens zagen we versteende stukken hout liggen, overal in het park verspreid. Aan het begin vroeg de Ranger of we stukken versteend hout bij hadden toen we erin reden, nu snapten we waarom. Over de 40 miles lagen deze boomstammen in stukken, stukjes en flinters verspreid. Er is al heel veel versteend hout weggehaald door de indianen vroeger, die ze vervolgens buiten het park te koop aanbieden. Nu is het verboden om wat mee te nemen natuurlijk. ’s Avonds sluit het park, om stelen te voorkomen. Vroeger zijn stukken bos geweest, zijn eerst onder een laag verdwenen en zijn na 220 miljoen jaar weer in brokken tevoorschijn gekomen. Dat is alleen al onvoorstelbaar oud.
Er was 1 route van slechts 1 miles waar je tussen de boomstammen mocht lopen. Een ranger stond letterlijk te controleren of je geen stukken opraapte. Dit was de mooiste route van het park, en ook de warmste, want het was heet! Ook een stopplek bij de Route 66 in het park; een helemaal verroeste auto als aandenken van de oude route. 650 Petrogriefs (rotstekeningen van de indianen) waren ook te zien bij Newspaper Rock. Al met al een mooi afwisselend park die door weinig mensen bezocht wordt.
Bij de Zuid ingang/uitgang was een souvenir winkel waar je dit versteende hout gepolijst kon kopen van buiten het park! Daan vond het leuk om een stuk uit te zoeken voor zijn stenenverzameling. Aan het eind stonden borden dat je gecontroleerd kon worden, maar dit hebben ze niet gedaan, misschien was het meer om je af te schrikken.
We zijn doorgereden naar Sedona, om de laatste 2 nachten van de vakantie in de tent te slapen. Eigenlijk staan we in het bos van Coconino National Forest, een paar miles van Sedona af op Cave Springs Campground aan de rivier. Toen we daar aankwamen was het heel druk met plaatselijke bevolking die vroegen of er nog plek was op de camping. Helaas, helemaal vol. In het bos vol hoge bomen hebben we de tent opgezet. Veel vogels hier en toch rustig, ondanks dat de camping vol staat. De mensen staan hier alleen het weekend, omdat de scholen al zijn begonnen. We begrijpen niet zo goed waarom, want de camping is primitief met alleen douches, water en… helaas beerput wc’s. Dit had ik niet ingecalculeerd, iets te primitief naar mijn zin. Maar goed, we zijn morgen toch een hele dag weg. ’s Avonds lekker gekookt en toen het wat afkoelde een kampvuurtje gemaakt voor de marshmallows. Mooie sterrenhemel.
Zondag 16 augustus 35 graden
Lekker afgekoeld vannacht en heerlijk geslapen. We gaan vandaag de buurt hier eens verkennen, ook al is het zondag en is het heel druk. Volgens Floortje Dessing is dit haar favoriete plek van Amerika, de bergen van Sedona, dus we gaan het zien. Omdat we te vroeg in Sedona waren en er nog niets open was, zijn we eerst doorgereden naar de mijnstad Jerome. Hier had ik namelijk gelezen dat er een bijzondere man met baard Don, bij het oude mijnstadje woont en dit in ere heeft gehouden en zelf van alles heeft verzameld wat oud is. Ik wist alleen niet precies waar het was. Eerst reden we naar historic Jerome. Daar was een mijningang van 100 jaar oud en de enige nog overgebleven van hout. De kleine lift stond er nog, waar je maar met 2 man in kon. Het gat eronder was 2 keer zo diep als de Eifeltoren! Daan gooide je er een steentje in, en je hoorde pas 20-30 seconden later een plok. 5,5 ton goud, 20 ton zilver en 300 ton koper en nog veel meer andere mineralen zijn er gewonnen.
Nu nog op zoek naar Don. We zijn helemaal naar boven gereden tot het eind van het dorp en uiteindelijk zagen we het bord dat bovenop de berg uitkwam. Aan de hoeveelheid oude verroeste auto’s als oprijlaan zei ik, ja dit moet het zijn. En bijzonder was het! Je wist niet waar je moest kijken, zoveel oude spullen! Tegenwoordig moet je een paar dollar betalen om alle troep te bekijken, maar het was erg leuk! Perry wist niet waar hij moest beginnen met fotograferen. Bij de ingang was een ketting helemaal vol gehangen ijzeren gereedschap, grotere machines waren bij elkaar gezet, je liep tussen een schooltje, tandarts, smit, de mijningang met mijnwagentjes met rails, geiten, kippen, goudwinpannetjes en oude auto’s en vrachtauto’s, auto onderdelen, echt heel veel! De eigenaar Don, een prachtige oude vuile man met hoed en baard, een echte Redneck, probeerde een zaagmachine op stoom in werking te zetten, deze gaf een paar enorme knallen en als er stoom uitkwam, kwam het uit de mond van een draak. Er liepen nog 2 mannen rond voor die ook van alles lieten zien. Op een gegeven moment liep Don een schuur in; hij ging een raceauto starten uit 1928, schitterend. Zijn 2 hondjes zaten een hele dag een oude auto om aangehaald te worden. Bij de uitgang hadden ze zoetwater opgehangen voor de kolibries. Een stuk of 6 hingen er in de lucht, prachtig.
We hebben hier 2 uur rondgelopen. Daarna zijn we terug gereden naar Sedona voor informatie en voor Wifi, eerst naar de Mc Donalds, deed het niet, daarna naar de Burger King, deed het ook niet. Bleek dat er een storing was in Sedona, jammer dan. Daarna zijn we langs de rode bergen gereden zoals de Bell Rock, maar het was te warm om te lopen en eerlijk gezegd waren dit niet de mooiste bergen die we hebben gezien deze vakantie. We hebben ook al zoveel mooie dingen gezien, en smaken verschillen blijkbaar, want in Sedona waren we ook zo uitgekeken, als je van spiritueel houdt en yoga, dan zit je hier goed. We zijn naar de camping gereden om lekker af te koelen in de rivier, deze was heel koud en er was veel schaduw bij de tent. Hier de auto opgeruimd van 3,5 week vakantie en het eten opgemaakt en de spulletjes die we niet meer nodig hebben voor het kamperen na het eten verzameld. Deze laten we hier en geven we weg. Voor het laatst deze vakantie slapen in ons tentje van de Decatlon.
Maandag 17 augustus 30 graden
Vanmorgen de tent opgeruimd voor de laatste keer, zonder haringen in de zak voor het vliegtuig alvast. Heerlijk tentje en makkelijk op te zetten, goedgekeurd en storm en regen doorstaan in Page.
De emmer, gasflesje, grote blauwe plastic 20 l fles en nog wat spulletjes afgegeven aan de 60+ staf van de camping, want er stond niemand meer naast ons na het weekend. Deze waren er heel blij mee. Hit de road to Las Vegas! Wat hebben we weer veel meegemaakt deze reis ondanks dat we nu nog 3 nachten in Las Vegas gaan slapen! Een paar dingen niet kunnen doen vanwege, een zieke Daan, extreme hittte in Death Valley en een weggespoelde weg bij the Wave, maar we hebben een geweldige trip gemaakt hier in het westen! Nu nog crazy Las Vegas en donderdag vliegen we weer naar huis. De foto’s op de site staan er dubbel op en gaan nog steeds niet lekker, de website is verouderd, maar Perry heeft weer genoeg foto’s om uit te zoeken thuis. Jullie zullen ze nog wel een keer zien of op de fotoclub of op een expo. De Wifi zat niet mee deze vakantie, nou, dan maar iets minder. Daan en Iris vonden het ook helemaal geweldig tot nu toe en ze hebben nog heel veel zin in Las Vegas.
Onderweg nog 2 keer gestopt bij de Route 66, bij Williams, maar hier was weinig meer te zien, alleen de Grand Canyon trein, en bij Seligan. Hier stonden 4 bussen in 1 straat, dus het was druk. Hier even rondgelopen. Veel gekkigheid met elvispoppen, oldtimers, winkels vol met Route 66 logo, oude benzine pompen met uithangborden en kentekenplaten.
-
27 Juli 2015 - 10:30
Ed:
Fantastisch! Met zulke verhalen herbeleef ik onze reis weer helemaal. Wens Daan sterkte, want dat is absoluut niet leuk om op je vakantie ziek te worden. Hollywood Blvd is een belevenis, want wij zijn er zelfs Jimi Hendrix tegengekomen .... Geniet ze!!
Ed & Lenie -
27 Juli 2015 - 13:45
Lia Gorissen:
He vakantiegangers
Leuk om jullie belevenissen te volgen!
Maar jammer dat Daan ziek was, hopelijk is hij al opgeknapt!!!
Lekker genieten, en wij genieten mee.
Groetjes uit een regenachtig Steenbergen xxxx
Will en Lia -
27 Juli 2015 - 15:37
Esther:
Leuk hoor!
Hopelijk is Daan snel beter, want Sixflags komt eraan! -
27 Juli 2015 - 17:24
Margreet Aarden:
Hoi Janine
Leuk dat je ons laat mee genieten.
Beterschap voor Daan en hele fijne tijd in Amerika !
groetjes van Margreet
-
27 Juli 2015 - 22:08
Nel En Aaike:
Nou Iris heeft haar dagje gehad, wanneer komt Daan zijn dagje? -
28 Juli 2015 - 18:02
Ton En Ada Van Kempen:
Hallo alle vier . Heel leuk om jullie verslagen elke dag te lezen. Gelukkig dat Daan weer opgeknapt is. Voor mij is het extra leuk ,omdat ik er ook geweest ben . We zien vol spanning jullie nieuwe aventuren tegemoet. Geniet er van -
29 Juli 2015 - 12:00
Esther:
Daan, Leuk in Sixflags gehad? Niet weer ziek geworden?!
-
02 Augustus 2015 - 12:03
Piet Bout:
Hoi Allemaal, ik heb al een keer gereageerd maar vindt mijn bericht niet terug.
Daarom nogmaals mooie vakantie verder. Hopelijk is daan helemaal opgeknapt.
Wij zien uit naar het volgende bericht.
Hartelijke groet,
Piet en Dien -
02 Augustus 2015 - 22:17
Aaike En Nel:
Fijn weer wat te lezen van jullie! Leuk al die avonturen. Kamperen blijft leuk, he.
Geniet maar lekker. Lieve groetjes -
10 Augustus 2015 - 18:56
Laura Dingemans:
Leuk om al jullie belevenissen te kunnen volgen. Nog heel veel plezier. Groetjes uit heerle van Andre en Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
